Όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, μια ήττα με 5-0 πάντα είναι δύσκολη να τη χωνέψεις. Ειδικά όταν είσαι συνηθισμένος να φιλοδωρείς εσύ τους αντιπάλους με 5άρες, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των παικτών της Εθνικής μας, είναι ακόμα πιο δύσκολο να δεχθείς πως έδωσες τον καλύτερο σου εαυτό και πολύ απλά δεν ήταν αρκετός.
Στην αποστολή της Εθνικής μας ήταν χθες 3 δικά μας παιδιά, οι Κυριάκου, Οικονομίδης και Παναγή, Όλα σε ποδοσφαιρικά νεαρή ηλικία (μικρό μόνο το Παναγή λες). Ο Χάρης ήταν στην εντεκάδα, ο Γιώργος πέρασε σαν αλλαγή, ο Κωνσταντίνος είδε το ματς από το πάγκο. Οι δυο που αγωνίστηκαν στάθηκαν αξιοπρεπέστατα, κόντρα στο Βέλγιο δεν έφτανε. Πρέπει όμως να προσεγγίσουν το παιχνίδι καθαρά σαν εμπειρία και να μην επηρεαστούν από το αποτέλεσμα.
Πιο γρήγορο αντίπαλο από τον Αζάρ, δύσκολα θα βρει μπροστά του ο Χάρης, οι επόμενοι θα μοιάζουν σε αργή κίνηση. Πιο δυνατούς και έξυπνους από το Φελαϊνί και τον Βίτσελ, δύσκολα θα έχει να αντιμετωπίσει ο Οικονομίδης. Αυτές τις κινήσεις και πατήματα των μεγάλων αντιπάλων τους, πρέπει απλά να τις φυλάξουν στο μυαλό τους και να τις αξιοποιήσουν οι ίδιοι ανάλογα. Όσον αφορά τον Κωνσταντίνο, η ώρα του πλησιάζει.
