Από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως ο Αντώνης Γιωργαλλίδης έχει προσβληθεί από ίωση, ξεκίνησαν οι συζητήσεις. Άλλοι τα έβαζαν με τη διοίκηση για την ανακοίνωση στο θέμα Μορέιρα, άλλοι αναρωτιόνταν αν είναι έτοιμος ο Παναγή να παίξει σε ένα τόσο ανταγωνιστικό παιχνίδι. Φυσιολογικό, αφού έγινε τόσος ντόρος για τους τερματοφύλακες μας φέτος.
Ξεκινάμε από το θέμα Μορέιρα. Όντως η ανακοίνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ άφηνε να νοηθεί πως ο Μορέιρα είναι στη διάθεση του Κώστα Καϊάφα, ξεκαθάριζε πως είναι επαγγελματίας, που είναι έτοιμος να βοηθήσει αν χρειαστεί. Είναι η αλήθεια, είναι όμως η μισή. Η άλλη μισή είναι πως από τη στιγμή που ο κόουτς του ανακοίνωσε πως δεν θα τον κρατήσει του χρόνου, δεν έκρυψε ποτέ πως θεωρεί πως είναι καλύτερα να χρησιμοποιηθεί ο Παναγή αν χρειαστεί. Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι ο Μορέιρα ακολουθεί μόνο κάποια κομμάτια της προπόνησης.
Η προηγούμενη παράγραφος μας οδηγεί στο αγωνιστικό κομμάτι. Από τη στιγμή που ο Καϊάφας θεωρεί πως δεύτερος τερματοφύλακας του είναι ο Παναγή, πάει να πει πως τον εμπιστεύεται να αντικαταστήσει επάξια το Γιωργαλλίδη αν χρειαστεί. Αντί λοιπόν εμείς να σκεφτόμαστε “κι αν κάνει λάθος απειρίας ο νεαρός;”, καλύτερα να σκεφτόμαστε “κι αν κάνει την εμφάνιση τη ζωής του και πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά;”. Ο Παναγή είναι η κορυφαία προοπτική που είχε η Κύπρος για τον άσσο, από τότε που ο Γιωργαλλίδης ήταν 20. Αφού ο προπονητής που τον βλέπει κάθε μέρα στην προπόνηση τον εμπιστεύεται, το ίδιο πρέπει κι εμείς. Και η προσέγγιση μας πρέπει να είναι αισιόδοξη και θετική.
Όλα αυτά μοιάζουν τη στιγμή που μιλάμε θεωρητικά, αφού ο Γιωργαλλίδης μάλλον θα προλάβει. Για το μέλλον όμως, καλό είναι για όλους μας να αφήσουμε πίσω μας το θέμα Ζοσέ (το είπαμε και το ξαναλέμε: τον πάμε με 1000, ο περσινός Ζοσέ ήταν από άλλο πλανήτη, αλλά αυτό αποφάσισε ο προπονητής και αυτός ξέρει καλύτερα από μας) και να εμπιστευτούμε πως ο Παναγή, είναι έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του.
