Το μεγάλο διπλό ήρθε, αλλά μέχρι να γίνει αυτό πέρασε από χίλια μύρια κύματα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μετατράπηκε από ασχημόπαπο που ήταν για ένα μισάωρο, σε πραγματικό κύκνο στο υπόλοιπο του ματς και πήρε μια παλικαρίσια νίκη, σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Τα συστατικά για να το καταφέρει, ήταν κατά την άποψη μας δύο: τα κότσια των παικτών της και η τακτική καθοδήγηση από τον πάγκο της.
Ξεκινάμε από το τους παίκτες. Δεν είναι καθόλου εύκολο, να παίζεις σε μια καυτή έδρα, να μένεις πίσω στο σκορ και για 30 λεπτά να μην βλέπεσαι και στη συνέχεια να καταφέρνεις να συγκεντρωθείς σε τόσο μεγάλο βαθμό, να μειώσεις στο ελάχιστο τα λάθη, να εφαρμόσεις στην εντέλεια την τακτική. Οι παίκτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν όλοι υπέροχοι και έδωσαν πάρα πολλές δυνάμεις για να πετύχουν. Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε όλους.
Από κει και πέρα, ο προπονητής. Έχουμε ήδη μιλήσει από χθες για την τόλμη που χρειάζεται να καταλάβεις ότι δεν σου βγαίνει το πλάνο και να το αλλάξεις άρδην στο 30. Πρέπει όμως λόγος να γίνει και για τον τρόπο που διάβασε όλο το τεχνικό τημ τον αντίπαλο. Το δεύτερο και το τρίτο γκολ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήρθαν από πίεση στα αντίπαλα μπακ από ψηλά. Το τεχνικό τημ ήξερε πως η Ανόρθωση έτσι κάνει παιχνίδι, ενάλλαξε τις πιέσεις για να αιφνιδιάσει σε συγκεκριμένα σημεία του ματς και έτσι κέρδισε το παιχνίδι. Για άλλη μια φορά, φανήκαμε πιο διαβασμένοι από τον αντίπαλο κι ας μην μας βγήκε το αρχικό πλάνο.
