Του Αντρέα Βιολάρη / Sigmalive
Ο Σκέμπρι συνεχίζει την ποδοσφαιρική δυναστεία της οικογένειάς του, που κρατά πέραν του μισού αιώνα.
Μόλις 13 λεπτά χρειάστηκε ο Αντρέ Σκέμπρι για να θυμίσει σε όλους ότι η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα παραμένει… ερωτική. Μετά από διακοπή έξι μηνών, ο διεθνής Μαλτέζος ξαναφόρεσε τα «πράσινα» τον περασμένο Δεκέμβριο και συνέχισε από εκεί που έμεινε τον περασμένο Μάιο. Πέρασε σαν αλλαγή στο 76ο λεπτό του αγώνα πρωταθλήματος με τον Εθνικό (10 Ιανουαρίου) και στο 89’ πήρε το όπλο του και πυροβόλησε.
Τέσσερεις μέρες αργότερα είδε και πάλι δίχτυα, όντας βασικός στο ματς κυπέλλου κόντρα στην Αγία Νάπα. Τα ποσοστά ευστοχίας του στον θεσμό του κυπέλλου ήταν άκρως εντυπωσιακά, αφού πέτυχε έξι γκολ σε συνολικά 269 λεπτά συμμετοχής ή, αν προτιμάτε, ένα γκολ ανά 45 λεπτά!
Παρά το γεγονός ότι ο Σκέμπρι έδειχνε να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, ο Κώστας Καϊάφας δεν του έδωσε φανέλα βασικού σε παιχνίδι πρωταθλήματος στους πρώτους δυόμισι μήνες. Και όταν το έκανε, όχι μόνο δεν το μετάνιωσε ο Κύπριος τεχνικός, αλλά, με δεδομένη και την απουσία του Μίκαελ Ποτέ, πιθανόν να τα είχε με τον εαυτό του που δεν το έπραξε νωρίτερα στη σεζόν. Ο Σκέμπρι έκανε ντεμπούτο στο αρχικό σχήμα του τελευταίου ντέρμπι αιωνίων (14/3) και χρειάστηκε να περάσουν μόλις 5 λεπτά για να πετύχει το 8ο φετινό του γκολ με τη φανέλα της Ομόνοιας.
Είναι και θέμα DNA
Έχοντας πετύχει πέραν των 40 τερμάτων με τη φανέλα της Ομόνοιας και περίπου 150 στη μέχρι τώρα επαγγελματική καριέρα του, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Αντρέ Σκέμπρι γεννήθηκε για να «ματώνει» τα αντίπαλα δίχτυα. Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι ο Μαλτέζος δεν είναι κλασικός επιθετικός περιοχής, τότε αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία οι πιο πάνω αριθμοί. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το έχει στο αίμα του, τόσο με τη μεταφορική έννοια, αλλά και με την κυριολεκτική. Κι αυτό το ξέρουν καλύτερα οι συμπατριώτες του, αφού η οικογένεια Σκέμπρι υπηρετεί πιστά την Εθνική ομάδα της Μάλτας εδώ και σχεδόν 60 χρόνια!
Οικογενειακή… δυναστεία
Στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υπήρξαν πολλοί ποδοσφαιριστές που ακολούθησαν τα βήματα του πατέρα τους. Ελάχιστα, όμως, είναι τα παραδείγματα, που η παράδοση σε μια οικογένεια συνεχίστηκε για τρεις γενεές – η οικογένεια Σκέμπρι είναι μια από αυτές. Πριν ο Αντρέ Σκέμπρι φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνική Μάλτας, τον Ιούνιο του 2006, το είχε κάνει νωρίτερα ο πατέρας του Έρικ (αλλά και ο θείος του Ρόνι) τη δεκαετία του ’70, καθώς και ο παππούς του και θρύλος του μαλτέζικου ποδοσφαίρου, Σαλβίνου, ο οποίος απεβίωσε το 2008. Ο Σαλβίνου δεν ήταν απλώς ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η οικογένεια Σκέμπρι, αλλά ένας από τους πιο εξαιρετικούς παίκτες που έβγαλε η Μάλτα, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να κάνει καριέρα και στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. «Μπορούσε να ντριπλάρει αντίπαλο πάνω σε ένα κέρμα», έλεγαν όσοι είχαν την τύχη να τον δουν να αγωνίζεται.
«Κορυφαίος ο παππούς»
Ο Αντρέ Σκέμπρι θα μπορούσε να έχει διαφορετική άποψη για την αξία του παππού του. Ούτε χρειάστηκε να πολυσκεφτεί πριν μας απαντήσει για το ποιος είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η οικογένειά του. «Ο παππούς μου ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο κορυφαίος όλων μας και ένας από τους καλύτερους παίκτες που έβγαλε η Μάλτα. Όχι μόνο γιατί ήταν ένας ταλαντούχος παίκτης, αλλά γιατί έπαιξε και σε πολύ δύσκολες εποχές. Όταν άρχισε να παίζει στην Εθνική, ως αρχηγός, η Μάλτα ήταν ακόμα αγγλική αποικία. Τότε είχε πολλές προτάσεις για να πάει να παίξει μπάλα στην Αγγλία, για διάφορους λόγους όμως δεν πήγε. Είναι χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος παίκτης από τους τρεις μας». Στις 24 Φεβρουαρίου του 1957 η Εθνική της Μάλτας έδωσε το πρώτο της διεθνές παιχνίδι, με αντίπαλο την Αυστρία, και αρχηγός δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον Σαλβίνου Σκέμπρι. Αυτό ήταν και το αποκορύφωμα της 20χρονης μη επαγγελματικής του καριέρας (ήταν ρολογάς στο επάγγελμα), στο διάστημα της οποίας πέτυχε πέραν των 100 γκολ, παρά το γεγονός ότι ήταν μέσος.
Η δεύτερη γενιά
Η παράδοση στην οικογένεια Σκέμπρι συνεχίστηκε στη δεκαετία του ’70, με τους γιους του Σαλβίνου, Έρικ και Ρόνι. Ο πατέρας του Αντρέ, Έρικ, σε ηλικία 19 ετών έκανε ντεμπούτο στην Εθνική ομάδα της Μάλτας στις 24 Αυγούστου του 1974, στη φιλική νίκη επί της Λιβύης με 1-0, ενώ σε επίπεδο συλλόγων αγωνίστηκε στις Gzira Utd και Sliema Wanderers. Ήταν ένας καλός επιθετικός, ωστόσο, το ταλέντο και η δεινότητά του στο σκοράρισμα δεν μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά του πατέρα του, αλλά ούτε με του γιου του, Αντρέ.
Πήρε σκυτάλη ο Αντρέ
Το 2006 ήταν η σειρά του Αντέ Σκέμρπι να φορέσει τη φανέλα της Μάλτας και να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα της οικογένειάς του στην ιστορία της Εθνικής ομάδας. Στις 4 Ιουνίου του 2006 πραγματοποίησε ντεμπούτο με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα του, στη φιλική ήττα από την Ιαπωνία με 1-0. Λίγους μήνες αργότερα, στις 11 Οκτωβρίου, πετύχαινε και τα δύο γκολ στη νίκη επί της Ουγγαρίας με 2-1, για τα προκριματικά του Euro 2008. Αυτή ήταν και η πρώτη επίσημη νίκη για τη Μάλτα μετά από 13 χρόνια!
«Να συνεχιστεί η παράδοση»
Ο Αντρέ εύχεται πως η ποδοσφαιρική δυναστεία της οικογένειας Σκέμπρι δεν θα σταματήσει στον ίδιο. «Το ποδόσφαιρο τρέχει στο αίμα της οικογένειάς μας. Ο παππούς μου ήταν ο πρώτος αρχηγός της Εθνικής ομάδας της Μάλτας και αυτό αποτελεί μια μεγάλη τιμή για όλη την οικογένεια. Διεθνής με τη Μάλτα ήταν και ο πατέρας μου και ακολούθως εγώ. Είναι όμορφο συναίσθημα να κρατάμε το ποδόσφαιρο στην οικογένεια και να συνεχίζεται η παράδοση. Ελπίζω να αποκτήσω και εγώ ένα γιο, ο οποίος θα συνεχίσει αυτή την παράδοση και η οικογένειά μας να έχει και ποδοσφαιριστή 4ης γενιάς», μας δήλωσε ο επιθετικός της Ομόνοιας.
