ΟΜΟΝΟΙΑ και Αποέλ τα έχουν ήδη πει δυο φορές μες τη χρονιά και θα το πράξουν τουλάχιστον άλλες δυο φορές. Η μια ομάδα γνωρίζει πολύ καλά την άλλη και ουσιαστικά δεν έχουν πολλά να κρύψουν. Ο αντίπαλος στα δυο τελευταία του παιχνίδια εμφανίζεται ανεβασμένος, ενώ ο προπονητής του φρόντισε να δώσει κίνητρα στους παίκτες του λέγοντας τους πως “έχουν κάτι να αποδείξουν κόντρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ”. Η δική μας ομάδα πάντως, ξέρει τι να προσέξει και που να κτυπήσει.
Ξεκινώντας από τα δυνατά σημεία του αντιπάλου, θα εστιάσουμε σε τρία σημεία. Το πρώτο είναι οι πιέσεις. Ο Φινκ αρέσκεται να εναλλάσει τους χώρους του γηπέδου στους οποίους η ομάδα του ασκεί πίεση, ενώ συνήθως ξεκινάει με το επιθετικό τρίτο. Κάπως έτσι ο Καμίνσικι έκανε χθες δυο σοβαρά λάθη που μπορούσε να πληρώσει, τα οποία πρέπει να αποτελούν για μας παράδειγμα προς αποφυγή. Δεύτερο σημείο, οι στατικές φάσεις. Την πάθαμε ήδη στο προηγούμενο ματς, το Αποέλ δουλεύει πολύ τις κομπίνες κάτι που είχε τονίσει και ο κόουτς. Τέλος, το τρίτο σημείο είναι ο Ράφικ Τζιμπούρ. Μπορεί ο αντίπαλος να περηφανεύεται για το ρόστερ του, επιθετικά όμως ο Αλγερινός είναι που κάνει τη διαφορά. Όπως τον σβήσαμε στο προηγούμενο ματς, έτσι πρέπει και τώρα.
Περνώντας τώρα στις αδυναμίες, το πρώτο είναι οι κενοί χώροι μεταξύ αμυντικών χαφ και κεντρικών αμυντικών. Εκεί κτύπησε η ΟΜΟΝΟΙΑ στο προηγούμενο παιχνίδι, αφού οι Σκέμπρι και Φοφανά σύγκλιναν με άνεση και τελικά έκαναν τη ζημιά. Δεύτερο σημείο η φυσική κατάσταση. Έχει βελτιωθεί επί Φινκ το Αποέλ, τα κατάλοιπα του Δώνη είναι ακόμα εκεί όμως. Τέλος, αν ο Πάρντο τελικά μείνει εκτός, θα προσθέταμε και την αδυναμία στο τερματοφύλακα. Ο Χιώτης δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε, ενώ ο Κίσσας δεν ήταν ποτέ αυτού του επιπέδου.
