Το αποτέλεσμα και η εμφάνιση κόντρα στο Αποέλ, έφεραν απογοήτευση. Ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα, με ότι βλέπουμε από την ΟΜΟΝΟΙΑ από τα μέσα του Δεκεμβρίου και μετά. Από τότε η ΟΜΟΝΟΙΑ μετρούσε 9 νίκες, 2 ήττες εκ των οποίων η μια με τον Απόλλωνα άδικη και 3 ισοπαλίες, που όλες κολάκευαν τους αντιπάλους (2 με Αποέλ και 1 με Ερμή). Τίποτα δεν προμηνούσε το black out, το οποίο ήρθε στο πιο ακατάλληλο παιχνίδι. Και επειδή είμαστε γενικά των άκρων, για λίγο μας έπιασε πανικός.
Από υποψήφιοι νταμπλούχοι το πρωί της Τετάρτης, το βράδυ στο μυαλό αρκετών είμαστε εκτός Ευρώπης. Στην πραγματικότητα και τα δυο ενδεχόμενα είναι καθώς μιλάμε μαθηματικά δυνατά, είναι όμως αστείο να πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο. Ο στόχος που τέθηκε εδώ και καιρό, είναι η νίκη στο επόμενο παιχνίδι και αυτό πρέπει να βλέπουμε. Ακόμα και τη μεγαλύτερη εικόνα να κοιτάξουμε όμως, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πως στο χέρι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι να πετύχει την έξοδο στην Ευρώπη και από κει, να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί.
Γιατί το λέμε με τόση αισιοδοξία; Λόγω προγράμματος. Από δω και πέρα στο πρωτάθλημα, η ΟΜΟΝΟΙΑ παίζει μόνο ΓΣΠ, ως την τελευταία αγωνιστική. Εκεί θα υποδεχθεί τον επίδοξο πρωταθλητή Απόλλωνα το Σάββατο, εκεί θα τα πει και με τους ανταγωνιστές της 3ης θέσης ΑΕΚ και Ανόρθωση. Στην έδρα της, με τον κόσμο της στο πλευρό της, εκεί όπου και στατιστικά να το πάρει κανείς, κερδίζει πολύ συχνότερα από ότι εκτός έδρας. Για αυτό ας ηρεμήσουμε, ας δούμε τι έφταιξε κόντρα στο Αποέλ και ας το φτιάξουμε. Στο χέρι μας είναι.
