Όσα κι αν λεχθούν για το σημερινό ντέρμπι, όπου κι αν ψάξουμε ή αποδώσουμε ευθύνες, ένα είναι το βέβαιο: χωρίς πάθος δεν κατεβαίνεις σε ΟΜΟΝΟΙΑ-Αποέλ. Χάσαμε από την αρχή κάθε προσωπική μονομαχία, είμαστε πάντα δεύτεροι στη μπάλα και σιγά σιγά αυτό μετατράπηκε σε έλλειψη αυτοπεποίθησης και εκνευρισμό. Αποτέλεσμα αυτού, να μην δίνουμε πάσες στα 3-4 μέτρα και να κάνουμε αβίαστα λάθη. Ο αντίπαλος να ανανεώνει επιθέσεις, να κτίζει ψυχολογία και μομέντουμ. Το τελικό σκορ τα λέει όλα.
Σίγουρα δεν ήταν μόνο θέμα πάθους σήμερα, αφού βγήκε και η τακτική του αντιπάλου. Απλά για να βγει και η τελευταία, χρειάζεται στο γήπεδο να μπορείς να κάνεις τα βασικά. Κι αν δεν δείξεις στον αντίπαλο πως το θέλεις περισσότερο από εκείνον, δεν πρόκειται να τα καταφέρεις. Εκείνο που μας πληγώνει περισσότερο, είναι πως όλοι ανεξαιρέτως οι ποδοσφαιριστές, ήξεραν πολύ καλά σε τι ματς κατέβαιναν. Οι περισσότεροι, έπαιξαν και σε εκτός έδρας με το Αποέλ, με τις κερκίδες δικές τους. Και πάλι όμως, δεν μπήκαμε στο ματς.
