Το τι κληρονομιά άφησαν οι προηγούμενες διοικήσεις (μιλάμε για τη περίοδο 2008-12) στο σωματείο μας είναι γνωστό. 2-3 τίτλοι, μπόλικα χρέη και το ένα πόδι μες το γκρεμό. Τα λεφτά που τότε μας έλεγαν πως “είναι του προέδρου και τα κάνει ότι θέλει” εν τέλη ήταν κατά ένα μέρος δάνεια στο όνομα του σωματείου, για να πληρώνονται οι καλοί, αλλά υπερτιμημένοι μισθολογικά παίκτες που αποκτήθηκαν και ήρθαν μετά Βαΐων και κλάδων. Η ΟΜΟΝΟΙΑ λοιπόν αυτούς τους παίκτες ακόμα τους χρωστάει. Και είναι προφανώς οι υποθέσεις που εμπίπτουν στα κριτήρια της UEFA. Ο ρόλος τους λοιπόν είναι σημαντικός.
Εκτός από το να τους χρυσοπληρώνει, η τότε διοίκηση είχε ακόμα ένα συνήθειο. Οι περισσότεροι από τους παίκτες να φεύγουν με το χειρότερο τρόπο, μονομερής διακοπές συμβολαίων και με διάφορες στάμπες να τους ακολουθούν: ο ξενύχτης, ο τουρίστας, το παλιόπαιδο, ο κουμαρτζής “έφερε γεναίκα στη προετοιμασία” και πάει λέγοντας. Ευτυχώς το πολύ κακό όνομα και η πολύ κακή σχέση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με τους περισσότερους από αυτούς τους παίκτες, έχει σε μεγάλο βαθμό διορθωθεί τον τελευταίο καιρό. Λέμε ευτυχώς γιατί πρώτον δεν τιμά το μεγάλο σωματείο μας να έχει αυτές τις σχέσεις με τους πρώην της. Και δεύτερο γιατί αυτοί οι παίκτες, κάθε φορά που έχουμε κριτήρια, παίζουν το δικό τους ρόλο.
Δεν είναι βέβαια όλες οι περιπτώσεις εύκολες. Παίκτες που όταν φορούσαν τριφύλλι πουλούσαν οπαδισμό, στέλνουν επιστολές με δικηγόρο. Δικαίωμα τους, δεν τους κατηγορούμε που θέλουν τα λεφτά τους, εμείς φέραμε την κατάσταση εδώ που τη φέραμε. Ας μην σταθούμε όμως σε αυτούς. Προτιμούμε να σταθούμε στη μεγάλη πλειοψηφία των παικτών που έχουν να παίρνουν σεβαστά ποσά, που πολλοί από αυτούς υβρίζονται κάθε φορά που βρεθούν εναντίων μας και όχι μόνο, αλλά είναι από τους πρώτους που βοηθάνε για τα κριτήρια ενώ και για την αποπληρωμή τους, δείχνουν μεγάλη διαλλακτικότητα και ελαστικότητα. Μπορεί όλη τη χρονιά να μην σημαίνουν τίποτα για μας, όμως όταν έρθουν τα κριτήρια, βοηθάνε και τους τιμάει.
Σε αυτό το σημείο θέλουμε να κάνουμε ιδιαίτερο λόγο και σε άλλο ένα κομμάτι του δυναμικού μας: το έμμισθο προσωπικό. Πολύ σπάνια γίνεται λόγος για αυτούς, ίσως γιατί οι μισθοί τους και τα λεφτά που τους οφείλονται δεν είναι τόσο μεγάλα όσο των ποδοσφαιριστών. Έχουν και αυτοί όμως να παίρνουν και όχι μόνο δεν βλέπουμε τις περιπτώσεις τους στα αποδυτήρια, αλλά είναι τα άτομα που δίνουν κάθε μέρα 200% για να λειτουργεί αυτό το σωματείο και το μεγαλείο αυτής της ιδέα. Πραγματικοί στρατιώτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κι ας μην παίρνουν προβολή.
Για το θέμα έγραψε χθες ένα ενδιαφέρον άρθρο και το kifines.com
