Οι ήττες είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Οι ήττες με κατεβασμένα χέρια όμως, πρέπει να απουσιάζουν από το ρεπερτόριο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δεν μας πείραξε τόσο το γεγονός πως μας κέρδισε ο αιώνιος, αλλά ο τρόπος που αγωνίστηκε η ομάδα μας. Χωρίς συγκέντρωση, χωρίς πάθος, χωρίς διάθεση. Ήταν σαν να βλέπαμε άλλη ομάδα από κείνη που μας γοήτευσε από τα μέσα του Δεκεμβρίου ως σήμερα.
Δεν είναι αυτές οι δυνατότητες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, είναι δεδομένο. Η ομάδα μας αδίκησε πρώτα από όλα τον εαυτό της και οι ποδοσφαιριστές μας τους κόπους και τις προσπάθειες τόσων μηνών. Απαγορεύεται να έρθει άλλη τέτοια εμφάνιση. Απομένουν 7 παιχνίδια, εκτός κι αν γίνει θαύμα και αυξηθούν στα 8. Σε όλα αυτά, πρέπει η ΟΜΟΝΟΙΑ να βάλει το καλό της κοστούμι, να παίξει ποδόσφαιρο αντάξιο των δυνατοτήτων της και να πάρει όσες περισσότερες νίκες μπορεί.
Το γράφουμε και στον πρόλογο, την ήττα μπορούμε να την αποδεχτούμε, παρότι ζητάμε πάντα νίκες. Κάποιες φορές το παιχνίδι στραβώνει ότι κι αν κάνεις. Όταν όμως τελειώνει το 90λεπτο, πρέπει να είσαι σε θέση να λες ότι έδωσα ότι είχα και φεύγω με το κεφάλι ψηλά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ ψες δεν το έκανε, ας το κάνει από δω και πέρα.
