Δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ, από μια ομάδα επιεικώς κακή, που αλλάζει προπονητές στη μέση της σαιζόν. Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, που οι υπόλοιποι, αδυνατούν να αντιληφθούν το παιχνίδι που παίζεται, μέχρι να είναι αργά. Το παρασκήνιο είναι το δικό τους γήπεδο και όπως κατάλαβαν από πρώτο χέρι κατά σειρά Ανόρθωση, ΑΕΛ και Απόλλωνας, σε αυτό δεν παίζονται.
Θα διαμαρτύρεστε χρόνια κύριοι, δεν έχουμε αμφιβολία. Εκείνο το πέναλτι, εκείνη η διακοπή, εκείνη η κόκκινη. Η αλήθεια όμως είναι σκληρή: στην ιστορία δεν θα μείνει ούτε ο Βασίλης Δημητρίου, ούτε ο Αντώνης Χριστοδούλου. Στην ιστορία θα μείνει πως τα έκαναν 24. Και αν καταφέρουν να μπουν ξανά ομίλους, θα ενισχύσουν το ρόστερ τους και του χρόνου θα σας λένε “μα αφού έχω καλύτερη ομάδα”. Άσχετα αν αυτή κτίστηκε στις κλεψιές.
Λοιπόν εμείς δεν θα υποχωρήσουμε και ελπίζουμε ούτε η διοίκηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τον Αύγουστο πρέπει να γίνει το πιο αποφασιστικό βήμα για τσάκισμα της παράγκας. Ο πρόεδρος της ΚΟΠ πρέπει να αλλάξει και να μπει άτομο που δεν πρόσκειται ούτε σε ομάδα, ούτε σε κόμμα. Άτομο που να έχει διάθεση να τσακίσει το παρασκήνιο. Παλέψτε το, ή μην διαμαρτύρεστε.
