Την ώρα της αντικατάστασης του Λεάντρο, ο Βραζιλιάνος βούρκωσε. Μπροστά από τα μάτια του περνούσαν δεκάδες αναμνήσεις, κομμάτια της ιστορίας του με την φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δεν ήταν όμως ο μοναδικός που συγκινήθηκε, αρκετοί συμπαίκτες του έλεγαν με λύπη αντίο στο Λέο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Μαργκάσα που τον ξέρει και περισσότερο καιρό. Η συμπεριφορά των παικτών που ήταν εντός γηπέδου, αλλά και του πάγκου, απέδειξε πόσο καλό είναι το κλίμα στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Για να παίξει μια ομάδα όμορφο ποδόσφαιρο, προφανώς χρειάζεται ποιότητα, καλούς ποδοσφαιριστές. Χρειάζεται όμως και οικογενειακό κλίμα, το οποίο να λειτουργεί ευεργετικά στην αντιμετώπιση οποιωνδήποτε προβλημάτων. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ, ειδικά από το Δεκέμβριο και μετά, το είχαν και τα αποτελέσματα φάνηκαν στο γήπεδο. Αν θέλουμε του χρόνου η εικόνα να είναι παρόμοια, πρέπει να φροντίσουμε το ίδιο να ισχύει και του χρόνου. Να είναι έτοιμοι οι ποδοσφαιριστές, να παίξουν ο ένας για τον άλλο.
