Το αποτέλεσμα του αγώνα με το ΑΠΟΕΛ έφερε για την Ομόνοια, απώλεια εδάφους στην πορεία για την κατάκτηση μιας θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη. Eίναι τώρα στην τέταρτη θέση (που ενδεχόμενα να μην αποδειχθεί στο τέλος προνομιούχα), ούσα τρεις βαθμούς πίσω από την ΑΕΚ. Το κυριότερο όμως μειονέκτημα που έχει αποκτήσει, είναι το ότι από τώρα και στο εξής, τα πράγματα, αγωνιστικά, δεν «ελέγχονται» από αυτήν απόλυτα.
Του Πέτρου Παπαγιώργη, 24sports.com.cy
Αν η Ομόνοια καταφέρει να κερδίσει τα τρία παιχνίδια που απομένουν (με Ανόρθωση, Ερμή, Απόλλωνα) ως το τέλος, θα πετύχει το στόχο της, σε συνδυασμό με άλλα αποτελέσματα. Οι νίκες βέβαια χρειάζονται …μπόλικο κόπο και μόχθο. Με άλλα λόγια, χρειάζονται εμφανίσεις όπως την προχθεσινή, όπως αυτή με τον ίδιο αντίπαλο κατά τη 22η αγωνιστική, όπως αυτή με την ΑΕΚ στη Λάρνακα (15η αγωνιστική), την ΑΕΛ στη Λεμεσό (21η αγωνιστική), αλλά και αυτή με την Ανόρθωση στη Λάρνακα στην τρίτη αγωνιστική των πλέι οφ. Για να πάμε και αρκετά πιο πίσω, όπως αυτή με τη Δυναμό στη Μόσχα. Εμφάνιση, που κατά την κρατούσα άποψη, ήταν η καλύτερη της φετινή.
Κυριότερο της όπλο αυτή τη στιγμή είναι η θαυμαστή συσπείρωση του κόσμου της, που αγκάλιασε την ομάδα, σε μια απάντηση στη διαιτητική αδικία του Σαββάτου. Απάντηση, αναμενόμενα ηχηρή, που θα δοθεί για πρώτη φορά στον αγώνα του Σαββάτου στο ΓΣΠ με την Ανόρθωση, με τη δεδομένη ανταπόκριση στο κάλεσμα της διοίκησης. Διοίκηση, που με την αντίδραση της, στα του Σαββάτου διαδραματισθέντα, έδειξε σαφέστατη αλλαγή της πολιτικής που μας έχει συνηθίσει, σκληραίνοντας τη στάση της, έναντι των αρμοδίων οργάνων του ποδοσφαίρου μας.
