Το «στραπάτσο» στη Γεωργία είναι νωπό και κανείς οπαδός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν μπορεί, ούτε και με το πιο αποτελεσματικό χωνευτικό, να «καταπιεί» αυτό που έγινε την περασμένη Πέμπτη.
Του Πέτρου Παπαγιώργη, 24sports.com.cy
Να βλέπει τους Γεωργιανούς, που τα μόνα προσόντα που είχαν να προτάξουν ήταν το πολεμικό (αγωνιστικό εννοείται) πνεύμα και ο αγωνιστικός «τσαμπουκάς», να φεύγουν νικητές από το γήπεδο. Και να βγαίνουν (με τον ενθουσιασμό αλλά και το δίκιο τους) τις επόμενες μέρες να κάνουν δηλώσεις περί πίστης για πρόκριση. Η ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι την ερχόμενη Πέμπτη, εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη, να βρει τον τρόπο να αντιδράσει αποτελεσματικά για να πάρει αυτό που θέλει. Την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Γιουρόπα Λινγκ.
Πρέπει το «τριφύλλι» να τραβήξει την «κουρτίνα» της εμφάνισης στη Γεωργία (με την έννοια ότι αυτό που είδαμε δεν θα έχει καμιά σχέση με το προηγούμενο και όχι με την έννοια ότι δεν θα παραδειγματιστεί από τα λάθη της) να μπει στο γήπεδο και να επιδοθεί στην προσπάθεια επίτευξης του στόχου. Με το στίγμα της αγωνιστικής της ανωτερότητας, το σαφές αγωνιστικό επιθετικό πλάνο (δεν μπορεί να είναι αλλιώς και εννοείται ότι ο όρος δεν παραπέμπει σε ελαφρότητες του στυλ «φουλ επίθεση»), την υπομονή (η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος) και ασφαλώς το ποιοτικό, παραγωγικό και προ παντός ουσιαστικό, ποδόσφαιρο.
Η συμπαράσταση του κόσμου της, που θα εισρεύσει κατά χιλιάδες στο ΓΣΠ, θα πρέπει να εισπραχθεί από τους ποδοσφαιριστές, με τρόπο ώστε να λειτουργήσει θετικά (ανεξάρτητα από την όποια εξέλιξη του ενενηνταλέπτου) για να καταστεί πρόσθετο όπλο στα χέρια τους.
Εδώ που έχουν φθάσει (ναι, από τόσο νωρίς) τα πράγματα η φράση κλισέ (περί ματς της χρονιάς) που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται καθ’υπερβολήν από παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές, αποτελεί σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πραγματικότητα. Το παιχνίδι της ερχόμενης Πέμπτης είναι για την ΟΜΟΝΟΙΑ, το ματς της χρονιάς. Γιατί τυχόν μη πρόκριση, θα αποτελέσει ισοδυναμεί με μια μεγάλη αποτυχία, που, αναπόδραστα, θα αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην φετινή πορεία.
Να θυμίσουμε, πόσο «κρατούσανε» και πόσο αρνητικά επιδρούσαν στην ομάδα, την κάθε φορά που επέρχονταν τα σοκ από τους Ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς των τελευταίων χρόνων; Άστε καλύτερα…
