Κάθε φίλαθλος αγαπά την ομάδα του, αναμφίβολα. Πόσοι μπορούν να ισχυριστούν, όμως, ότι θα λειτουργούσαν όπως οι Ομονοιάτες τα τελευταία χρόνια της οικονομικής μιζέριας; Πόσοι Αποελίστες, Απολλωνίστες και Ανορθωσιάτες θα έμεναν στις κερκίδες για να παρακολουθούν την ομάδα τους αν βίωναν όσα εμείς οι Ομονοιάτες τα τελευταία χρόνια; Πόσοι από όλους αυτούς που μας χλευάζουν δήθεν με απαξίωση (σίγουρα όχι με φθόνο;) θα σήκωναν στους δικούς τους ώμους το οικονομικό βάρος καταστροφικών αποφάσεων άλλων; Πόσοι από αυτούς θα επέμειναν να γεμίζουν τα γήπεδα παρά τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες και τα λάθη; Πόσοι θα γίνονταν λαγοί; Όχι εμείς.
Τις τελευταίες ώρες η ενέργεια των φιλάθλων της ομάδας να συνεισφέρουν οικονομικά για να πραγματοποιηθεί η μετεγγραφή του Δημήτρη Χριστοφή σχολιάστηκε από πολλούς αρνητικά. Ακόμη και κάποιοι Ομονοιάτες αντέδρασαν. Είδαμε να διατυπώνονται ερωτήματα του τύπου «μα είναι δυνατόν να δίνετε λεφτά για έναν παίκτη ενώ θα μπορούσατε να δώσετε χρήματα για ανθρώπους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη;». Όπως πάντα περισσεύει η υποκρισία σε αυτόν τον τόπο. Σκανδαλίζει η ιδέα να δώσει κάποιος φίλαθλος ακόμη 20 – 30 ευρώ για την ομάδα του, αλλά δεν σκανδαλίζει η επίδειξη πλούτου που παρακολουθούμε καθημερινά γύρω μας. Στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στον κύκλο μας, στις καθημερινές συναναστροφές μας. Τα χρήματά του ο καθένας τα αξιοποιεί όπως θεωρεί σωστό. Εμείς οι Ομονοιάτες αξιοποιούμε μέρος των χρημάτων μας τα τελευταία χρόνια για να κρατήσουμε στη ζωή την ομάδα μας. Κουτό; Ρομαντικό; Ανώφελο; Ο καθένας μπορεί να το χαρακτηρίσει όπως νομίζει. Για μας λέγεται καθήκον.
Από τη στιγμή που δεν λαμβάνονται στο επίπεδο που πρέπει γενναίες αποφάσεις για ριζική αναδόμηση και αναδιοργάνωση του σωματείου, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κρατήσουμε την ομάδα μας στη ζωή και να τη διατηρήσουμε ανταγωνιστική. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ότι όλα λειτουργούν ρολόι στο σωματείο. Κατανοούμε απόλυτα ότι δεν είναι αυτός ο ορθόδοξος τρόπος για να γίνονται μετεγγραφές. Εξοργιζόμαστε γιατί κινήσεις που έπρεπε να γίνουν πριν τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό γίνονται μετά που ήρθε το χαστούκι. Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι κάποιοι κρατάνε για διάφορους λόγους την ομάδα μας εγκλωβισμένη στη μιζέρια. Αντιλαμβανόμαστε και τα ελλείμματα και τις αστοχίες και τις αδυναμίες του παρόντος διοικητικού συμβουλίου και την κακή οργάνωση του σωματείου σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξεχνάμε ποιοι, πώς και γιατί μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής τα προηγούμενα χρόνια με τους πρόχειρους και σκανδαλώδεις χειρισμούς τους. Προέχει όμως να διατηρήσουμε την ομάδα μας μεγάλη. Γιατί αυτό είναι το κλειδί για έξοδο από τα αδιέξοδα των τελευταίων χρόνων. Και η επιστροφή του καλύτερου Κύπριου ποδοσφαιριστή τη δεδομένη χρονική στιγμή, όταν μάλιστα έχει μπροστά του καλύτερες προτάσεις οικονομικά, είναι από αυτές τις κινήσεις που ζεσταίνουν τον κόσμο, που επιβεβαιώνουν το μέγεθός σου, που σου θυμίζουν ότι ναι, είσαι η ΟΜΟΝΟΙΑ και θα επιστρέψεις.
Κ.Α.
