Εδώ και κάποια χρόνια, τουλάχιστον μια 5ετία, ίσως και παραπάνω, το έργο μοιάζει το ίδιο σε επανάληψη. Ελπίδες στην Ευρώπη, άδοξος αποκλεισμός, απογοήτευση, προβλήματα. Εκεί που λέμε πάμε για πρωτάθλημα, μένουμε πίσω νωρίς, ψάχνουμε από κάπου να πιαστούμε, βρίσκουμε στο τέλος κάτι και λέμε “του χρόνου θα είμαστε καλύτεροι”. Αλλά ο φαύλος κύκλος δεν αλλάζει.
Παρότι και φέτος αποκλειστήκαμε άδοξα, η άποψη μας είναι πως με το Καϊάφα στα της Ευρώπης κάναμε βήματα προόδου σε θέματα νοοτροπίας. Κανείς όμως δεν θα τα θυμάται, αν δεν σπάσουμε φέτος τον κύκλο που προαναφέραμε. Και δεν θα έχει υποχρέωση να το θυμάται αφού αν κάνουμε τα ίδια, τότε πολύ απλά δεν μαθαίνουμε και δεν θα προοδεύσουμε ποτέ.
Ξέρουμε τι έρχεται. Ξέρουμε πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε την απογοήτευση και τη πίεση. Ξέρουμε πως μπορεί να υπάρξουν δυσκολίες στις πληρωμές. Ξέρουμε πως μπορεί να υπάρξουν και κακές διαιτησίες. Δεν έχουμε καμιά δικαιολογία όμως να μην μπούμε δυνατά στο πρωτάθλημα και να κόψουμε πάλι πίσω. Γιατί αν ξανασυμβεί αυτό, σημαίνει πως δεν διαχειριστήκαμε σωστά τη κατάσταση. Περιμέναμε να αλλάξει κάτι, χωρίς να το αλλάξουμε οι ίδιοι.
Ο κόσμος δεν αντέχει μια από τα ίδια. Θέλει να στηρίξει, θέλει κι ένα όραμα να ακολουθήσει. Όσοι αποτελούν το οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ παίκτες, προπονητές και διοίκηση πρέπει να καταλάβουν τη σημασία που έχει το δυνατό ξεκίνημα και να κάνουν ο κάθε ένας ότι περνά από το χέρι του, μέσω του πόστου του για να το διασφαλίσουν.
