Λίγες μέρες μετά και πλέον σε κάποιο βαθμό πιο ψύχραιμοι, βλέποντας ξανά το παιχνίδι με την Μπρόντμπι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα: το διάβασμα του αγώνα από τη τεχνική ηγεσία ήταν σωστό, σε άλλες λεπτομέρειες είναι που κρίθηκε τελικά ο αποκλεισμός. Γιατί το αναφέρουμε όμως (και) τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος και τι ακριβώς εννοούμε.
Ξεκινάμε με το δεύτερο σκέλος. Ο Καϊάφας περίμενε πως η Μπρόντμπι θα αμυνθεί μαζικά. Για αυτό το λόγο έδωσε οδηγίες στο Νούνο Ασσίς να κινείται πότε δεξιά πότε αριστερά και να δημιουργούνται ρήγματα από τα πλάγια. Πράγματι η ομάδα μας είχε συντριπτική κατοχή και έβγαλε πολλές φορές υπεραριθμία στα άκρα. Αποτέλεσμα οι 18 τελικές προσπάθειες κόντρα σε μια ομάδα που ως τώρα δέχεται κατά μέσω όρο 6-7 και οι μόνο 4 του αντιπάλου που συνήθως κάνει 8-9. Η ουσία όμως είναι πως αποκλειστήκαμε.
Και κάπου εκεί μπαίνει το δεύτερο σκέλος, ο λόγος που γράφουμε αυτό το κομμάτι. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν αποκλείστηκε λόγω ατυχίας, αλλά λόγω συγκεκριμένων αδυναμιών κι ας ήταν σωστό το διάβασμα. Πρώτα από όλα τα ατομικά λάθη. Και τα δυο γκολ αλλά και τις δυο μεγάλες φάσεις του αντιπάλου, με περισσότερη συγκέντρωση στα μετόπισθεν θα τα είχαμε αποφύγει. Επίσης όπως ορθά παρατήρησαν πολλοί φίλοι, φτιάξαμε ευκαιρίες, αλλά με τον αριθμό των φορών που πλαγιοκοπήσαμε ορθά, θα έπρεπε να ήταν περισσότερες και κυρίως αυτές που ήρθαν μεγαλύτερες. Φτάναμε δηλαδή στο κουτί και δεν τους ανησυχούσαμε όσο έπρεπε.
Και τώρα διορθωτικές κινήσεις. Αργήσαμε; Σίγουρα, για την Ευρώπη ναι. Οι ευθύνες είναι βαριές αφού πλέον ο 4ος προκριματικός είναι απλά όνειρο και πρέπει να αναλειφθούν. Γιατί η καθυστέρηση αφού εκ των έσω κάποια πράγματα τα ήξεραν; Πλέον είναι σημαντικές και οι διορθωτικές κινήσεις όμως. Πρέπει να γίνουν ουσιαστικές μεταγραφές, πρέπει να γίνει και δουλειά στις αδυναμίες που δείξαμε στα μετόπισθεν, πρέπει να γίνει κάτι και με τη συγκέντρωση.
