Πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, είχαμε τονίσει την ανάγκη να μπούμε στο μαραθώνιο δυνατά. Είχαμε υποδείξει πως τα τελευταία χρόνια, πληρώνουμε το τραγικό ξεκίνημα και τρέχουμε να φτάσουμε. Όπως σχεδόν σε όλα τα θέματα, είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως κι αφήσαμε τρεις βαθμούς στο Δασάκι κόντρα σε μια υποδεέστερη ομάδα, πολύ απλά γιατί δεν είμαστε αυτοί που έπρεπε.
Ακολουθεί διακοπή, μετά Δόξα, μετά Ανόρθωση. Αυτά τα παιχνίδια, οι απουσίες μας (Γκουλόν, Μαργκάσα, Χριστοφή) και πιθανότατα ο Καμπράλ και ο κεντρικός αμυντικός που θα αποκτηθεί, δεν τα προλαβαίνουν. Αν έρθει νέο στραβοπάτημα όμως πάλι θα πρέπει να τρέχουμε, να κάνουμε μαθηματικά, να μιλάμε για τέλειες πορείες που ρεαλιστικά δεν θα έρθουν ποτέ. Η ομάδα πρέπει να ηρεμήσει ΤΩΡΑ, πρέπει να σηκώσει κεφάλι ΤΩΡΑ, πρέπει να δει που κατευθύνεται.
Παράλληλα όμως, πιο μεγάλη είναι η ανάγκη να γίνουν διορθωτικές κινήσεις στο πλάνο επί του οποίου κινούμαστε. Σχετικά γράψαμε χθες πως το οικοδόμημα πάει χωρίς προσανατολισμό. Δεν μπορούμε πάντα να αναβάλλουμε τις ριζοσπαστικές κινήσεις που θα μας βοηθήσουν να εκσυγχρονιστούμε. Δεν μπορούμε πάντα να τα σπρώχνουμε κάτω από το χαλί μέχρι πιο πέρα. Πρέπει και να διορθωθεί η εικόνα της ομάδας και να αλλάξουμε τρόπο σκέψης σαν σωματείο. Αλλιώς σύντομα θα συζητάμε τα ίδια.
