Η νίκη δεν ήρθε κόντρα στην Ανόρθωση, αλλά ομολογουμένως η απόδοση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν πολύ καλύτερη από προηγούμενα παιχνίδια. Η ομάδα μας ήταν πιο παθιασμένη, πιο αποφασιστική και έβγαλε στο γήπεδο σαφώς περισσότερη ενέργεια. Δεν πρέπει όμως να παρασυρθούμε, αφού δεν έχουμε καταφέρει και τίποτα. Το ίδιο θα γράφαμε ακόμα κι αν κερδίζαμε, γιατί υπάρχει μπόλικος δρόμος ακόμα.
Και για να διανύσουμε την απόσταση του πρώτοι από όλες τις ομάδες, χρειαζόμαστε πολλή δουλειά και κυρίως συνέχεια στις καλές εμφανίσεις. Μεμονωμένες καλές βραδιές, δεν είναι ικανές να σε αναδείξουν πρωταθλητή, αλλά μόνο να σε κάνουν να αναρωτιέσαι “κι αν έπαιζα έτσι κάθε βδομάδα που θα έφτανα;”. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να παίζει έτσι κάθε εβδομάδα και μάλιστα με περισσότερη αποτελεσματικότητα, αν θέλει να πάει μακριά.
Οι δυνατότητες είναι εκεί και δεδομένες, οι εκλάμψεις όμως δεν είναι αρκετές. Στο τέλος της ημέρας επιβιώνει αυτός που ήταν πιο σταθερός μες τη χρονιά. Εμείς τις κάναμε τις γκέλες μας, από δω και πέρα πρέπει να έρθουν συνεχόμενες νίκες. Για να το καταφέρουμε, πρέπει αν φροντίσουμε όλοι να έχουν το μυαλό τους 100% προσηλωμένο στο μακροπρόθεσμο στόχο.
