Μία ιστορία και μία συζήτηση αγνής και καθαρής αγάπης για την ομάδα.
Του Ανδρέα Οδυσσέως / 24sports
«Δεν φαντάζομαι να πήγες και σήμερα με τα πόδια;» ήταν η πρώτη ερώτηση στον Κωνσταντίνο, που με τον τρόπο του στο τέλος με έκανε να τον φωνάζω όπως και οι φίλοι του, Κώτσιο, χωρίς να τον έχω γνωρίσει από κοντά. «Όχι, όχι, σήμερα με έφεραν εδώ οι φίλοι μου», απάντησε χαμογελώντας σε εμένα τον άγνωστο, από την πρώτη στιγμή της συνομιλίας μας.
Η ερώτηση είχε τη σημασία της, γιατί μία μέρα πριν ο Κωνσταντίνος, που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα, διάνυσε μία απόσταση 2 χιλιομέτρων περίπου έχοντας για στήριγμα μόνο τα δεκανίκια (πατερίτσες) του, για ένα και μόνο λόγο: Να προλάβει το λεωφορείο που θα τον μετέφερε εκεί που νιώθει Ομόνοια. Βλέποντας από κοντά την… ΟΜΟΝΟΙΑ. Και ας πέρασε μία… ΟΜΟΝΟΙΑ (βλέπε αγωνιστική κατάσταση της ομάδας) μέχρι να τα καταφέρει.
Αυτή τη μικρή ιστορία αγνής και καθαρής αγάπης για την ομάδα, την έκανε γνωστή μέσω facebook ο Κώστας Βασιλείου, πρώην μέλος του ΔΣ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, που αποτέλεσε και ο ίδιος χωρίς να το ξέρει, έναν από τους λόγους που ο Κωνσταντίνος δεν ήθελε με τίποτα να χάσει το ματς στο «Αμμόχωστος -Επιστροφή».
«Χρειάστηκα περίπου 25-30 λεπτά. Δεν ήθελα να το χάσω, είχα υποσχεθεί και στον Κώστα (Βασιλείου) ότι θα πάω. Πάντα προσπαθώ να είμαι κοντά στην ομάδα», σχολίασε όταν των ρώτησα πόσο χρειάστηκε για να μεταβεί στο Fan Club της Λακατάμιας για να πάρει το λεωφορείο. Η απάντηση όπως βλέπετε, αφορούσε μόνο χρονική διάρκεια, ούτε κουβέντα για κόπο και ταλαιπωρία.
«Είδα ότι είχε πρόβλημα το αυτοκίνητο. Λέω άντε, αν πάω από συντόμια θα πάω γρήγορα και θα προλάβω. Να σου πω την αλήθεια ανησύχησα μπας και δεν τα καταφέρω, αλλά τελικά πρόλαβα και όλα καλά», συνέχισε όταν τον ρώτησα τι σκέφτηκε όταν είδε πως ο μόνος τρόπος (ομαλής και ασφαλούς) διακίνησης του, τον είχε εγκαταλείψει. Εκείνος όμως δεν θα έκανε το ίδιο στην υπόσχεση που έδωσε στον φίλο του αλλά και στην ομάδα του.
Χωρίς να ενοχλήσει κανένα, γιατί απλά δεν ήθελε κάτι τέτοιο, πήγε στο Fan Club της Λακατάμιας, επιβιβάστηκε στο λεωφορείο και παρακολούθησε την ομάδα του να κερδίζει με 1-0 τον Ερμή στη Λάρνακα. Στην επιστροφή ρώτησε απλώς αν γίνεται να τον πάρουν σπίτι, αφού είχε ήδη βραδιάσει και η κούραση ήταν αρκετή. Μόνο τότε έγινε γνωστό το τι τράβηξε για να κάνει κάτι που για τους περισσότερους είναι απλό, για τον ίδιο όμως όχι τόσο.
«Δεν ήθελα να ενοχλήσω κανένα. Αν χρειαζόταν θα σερνόμουν ως το Αμμόχωστος», ήταν η απάντηση του όταν ρωτήθηκε γιατί δεν πήρε κάποιον τηλέφωνο να τον μεταφέρει εξ αρχής στο οίκημα για να προλάβει το λεωφορείο.
Ο 42χρονος σήμερα Κωνσταντίνος, που ένα πρόβλημα υγείας στην παιδική του ηλικία του δημιούργησε σοβαρά κινητικά προβλήματα, προσπαθεί να μην χάνει παιχνίδι της ομάδας του, που αγαπά τόσο πολύ: «Βέβαια, από μικρός την ακολουθώ και βοηθώ με αυτό τον τρόπο, από άλλο μετερίζι, αφού αλλιώς (οικονομικά) δεν μπορώ. Πάω σχεδόν παντού και στο φούτσαλ και στην καλαθόσφαιρα. Στην περίπτωση που δεν τα καταφέρω, θα πάω στο Fan Club για να δω το παιχνίδι».
Εκεί στην κερκίδα, παρά τις πίκρες, τον ρώτησα στη συνέχεια: «Παρά τις πίκρες ναι, δεν χάνω παιχνίδι εντός έδρας. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να πηγαίνω σε κάποια γήπεδα, αλλά εντάξει τα καταφέρνεις. Προσπαθώ να είμαι πάντα εκεί. Ελπίζω να πάει καλά η ομάδα και να επιστρέψουν όλοι πίσω δυνατοί, όπως ο Χριστοφή.
Ότι και να γίνει θα είμαι εκεί, όσο ζω, δίπλα στην ομάδα», κατέληξε ο Κωνσταντίνος. Εδώ να σημειώσουμε πως παρότι άνεργος βρίσκει τον τρόπο να βρεθεί στο γήπεδο: «Δυσκολεύομαι ναι οικονομικά αλλά ευχαριστώ την Ειρήνη που με βοηθάει στο ΓΣΠ. Με βοηθάνε και όλοι εδώ οι φίλοι μου, μακάρι να είναι καλά».
Δεν άφησε ασχολίαστα τα τελευταία άσχημα γεγονότα στη Λεμεσό λέγοντας: «Λυπήθηκα για τα επεισόδια στο Τσίρειο. Είναι κρίμα να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ελπίζω να αλλάξουμε στη συνέχεια», είπε προτού μας ευχαριστήσει για το ενδιαφέρον που δείξαμε.
Το ευχαριστώ, όπως σου είπα και στο τηλέφωνο, πάει σε εσένα Κωνσταντίνε, γιατί μέσα στο βούρκο που λέγεται Κυπριακό ποδόσφαιρο, προσφέρεις. Όχι μόνο στην αγαπημένη σου ομάδα και όχι μόνο στο σπορ, αλλά γενικότερα, μαθήματα ζωής και οπαδισμού.
