Μία εικόνα, χίλιες λέξεις: Η χρονική περίοδος ορόσημο για την μετέπειτα εξέλιξη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το αφιέρωμα για τις αγωνιστικές περιόδους που η Κύπρος ήταν υπό Αγγλική κατοχή και υπήρχαν αρκετές δυσκολίες στη διεξαγωγή των αγώνων. Περισσότερα πιο κάτω στο αφιέρωμα που ετοίμασε το γραφείο Τύπου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ:
Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1957, σε μία χρονιά ορόσημο για την ΟΜΟΝΟΙΑ, λόγω της εξαιρετικής δουλειάς που, για πρώτη φορά έγινε, στις υποδομές. Στο στιγμιότυπο φαίνεται ο αρχηγός της ομάδας μας, Γεώργιος Γιωρκάτζης, που παραλαμβάνει από τον πρόεδρο της ΚΟΠ, κ. Νίκο Στυλιανάκη, το αθλοθετημένο κύπελλο κάποιου νικηφόρου αγώνα. Επίσης, διακρίνονται στη φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά οι Παυλάκης Τρικούππης, Γ. Στεφάνου, Α. Κακουλλής και Φοίβος Γεωργίου.
Από αστάθεια, πολλές αναβολές αγώνων και μεγάλες δυσκολίες στην ομαλή τους λειτουργία, χαρακτηρίζονταν τα Παγκύπρια πρωταθλήματα την χρονική περίοδο 1955-1959. Η Αγγλική αποικιοκρατική κυβέρνηση επέβαλλε συχνά κατ΄ οίκον περιορισμό, κλείσιμο σταδίων και δημιουργούσε ιδιόμορφες συνθήκες, που δεν επέτρεπαν την ομαλή διεξαγωγή των πρωταθλημάτων. Μέσα από αυτό το καθεστώς, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είχε πάρει την απόφαση να προχωρήσει σε ανακατατάξεις, με στόχο να δημιουργηθούν οι βάσεις που θα επέτρεπαν στην ομάδα να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο και στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ.
Οι χιλιάδες ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ ακολουθούσαν παντού την ομάδα τους, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες και προσέφεραν από το υστέρημά τους για να κρατήσουν όρθιο το Σωματείο. Αυτός ο κόσμος ήθελε να δει την ΟΜΟΝΟΙΑ στην κορυφή. Με αυτήν την προοπτική, η ομάδα δούλεψε για δύο χρόνια (1955-56, 1956-57) με τον Αυστριακό προπονητή, Χανς Χούγκενχουϊζεν και ακολούθως άλλο ένα (1957-58) με τον παγκόσμιας εμβέλειας Δυτικογερμανό τεχνικό, Καρλ Βίγκλερ. Αυτήν την περίοδο έκαναν την εμφάνισή τους αρκετά νεαρά ταλέντα, τα οποία έδειχναν ότι είχαν τις προοπτικές για να οδηγήσουν την ΟΜΟΝΟΙΑ σε μεγάλες επιτυχίες.
Μετά από την αγωνιστική περίοδο 1956-57, που ήταν η καλύτερη για την ΟΜΟΝΟΙΑ από πλευράς τελικής κατάταξης στον βαθμολογικό πίνακα, αφού τερμάτισε στην 3η θέση, ακολούθησε η χρονιά που δικαιολογημένα πήρε τον χαρακτήρα “ορόσημο”. Ήταν τότε που θυσιάστηκε η σκοπιμότητα, για να επιτευχθεί η δημιουργία μίας ομάδας που θα πρωταγωνιστούσε για πολλά χρόνια. Ο προπονητής, Καρλ Βίγκλερ, αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο την ανανεωτική προσπάθεια που είχε ξεκινήσει από τον προηγούμενο χρόνο και έθεσε γερά θεμέλια για τη δημιουργία της πραγματικά μεγάλης ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Την αγωνιστική περίοδο 1957-58, ο μεγάλος δάσκαλος του ποδοσφαίρου, Καρλ Βίγκλερ, δούλεψε κυρίως με νεαρούς ποδοσφαιριστές, στους οποίους φρόντισε να διδάξει από την αρχή το ποδόσφαιρο και στο τέλος τους μεταμόρφωσε σε κορυφαίους άσσους της εποχής τους. Οι Ελευθεριάδης, Έσσο, Πάκκος, Κ. Χριστοφόρου, Κακουλλής, Παυλάκης, Αντωνής καθώς και αρκετοί άλλοι που έγραψαν ιστορία στην ΟΜΟΝΟΙΑ, πέρασαν από τα χέρια του Καρλ Βίγκλερ, ο οποίος δεν έδινε καμία σημασία στα αποτελέσματα που έφερνε η ομάδα.
Εκείνη την περίοδο, το πρώτο μέλημα όλων στην ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν να σημειώνουν αγωνιστική και τεχνική πρόοδο οι νεαροί και άπειροι ποδοσφαιριστές, στους οποίους τόνιζαν ότι οι μεγάλες επιτυχίες δεν θα αργούσαν να έρθουν. Μπορεί η ομάδα μας να τερμάτισε στην 5η θέση της βαθμολογίας, όμως ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ παρακολουθούσε από κοντά τη μεγάλη δουλειά που γινόταν και που του επέτρεπε να ατενίζει το μέλλον με μεγάλη αισιοδοξία. Συνέχισε να ακολουθεί την ομάδα σε κάθε γωνιά της Κύπρου και να γεμίζει ασφυκτικά το κάθε γήπεδο.
Κάπου εδώ ήταν η απαρχή της εξέλιξης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δύναμη της Κύπρου. Η μεταβατική περίοδος άρχισε να ξεπερνιέται, επήλθε σταθερότητα στο οικοδόμημα της ομάδας και συνοχή στον τρόπο λειτουργίας του. Βέβαια, το πιο σημαντικό στοιχείο ήταν η ανάδειξη νέων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών και η σταδιακή ανανέωση της ενδεκάδας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ήταν ξεκάθαρο πως το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό.
