Στα αρχικά στάδια της Ευρώπης η άμυνα στεκόταν καλά, έκανε μάλιστα τρία παιχνίδια συνεχόμενα με μηδέν παθητικό. Τα χάλασε στα κρίσιμα κόντρα στη Μπρόντμπι, αφού τα λάθη ήταν ένας από τους λόγους που αποκλείστηκε. Μετά άρχισε ένα γαϊτανάκι από λάθη που διαδέχονταν το ένα το άλλο. Μέχρι που μπήκε στην ομάδα ο Ρόμαρικ και τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν.
Τις τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές η ΟΜΟΝΟΙΑ δέχθηκε μόνο ένα γκολ, κόντρα στην Αγία Νάπα σε μια στιγμή γενικής χαλάρωσης. Κατά τα άλλα, παρότι το πρόγραμμα περιελάμβανε δυο ντέρμπι με Ανόρθωση και Απόλλωνα, διατηρήθηκε το μηδέν παθητικό. Ο Ρουνιέ πατάει πλέον καλύτερα, ο Χάφεζ αποδεικνύεται λίρα εκατό, ο Ρόμαρικ είναι προφανώς ο κουμανταδόρος, ενώ ειδικά με το Λομπιανίτσε βασικό και στο δεξί άκρο υπάρχει σταθερότητα. Αφήσαμε τελευταίο το Παναγή, που μας υπενθύμισε προχθές στη φάση του 76′ γιατί χρειάζεσαι ένα καλό τερματοφύλακα.
Η άμυνα είτε λόγω προσώπων είτε αυτοπεποίθησης, έχει βελτιωθεί αισθητά. Σε αυτήν πρέπει να κτίσει η ΟΜΟΝΟΙΑ, γιατί απαιτείται βελτίωση και μεσοεπιθετικά. Όπως είναι αυτή τη στιγμή τα αγωνιστικά δεδομένα μας, πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι να μην δεχτούμε γκολ, μέχρι να βρούμε ρυθμό. Αυτός ο τελευταίος όρος ελπίζουμε να συναντηθεί σύντομα, γιατί έρχονται ντέρμπι και είναι δύσκολα…
