Οποιοσδήποτε αντίπαλος, θα τρόμαζε βλέποντας τη περασμένη Κυριακή το Ζίγκι Μπαντιμπάγκα. Ακόμα και στο κακό διάστημα της ομάδας μας, ο Βέλγος ήταν διαρκής απειλή, με την ταχύτητα τις διεισδύσεις του, τις μπαλιές του. Σκόραρε δύο γκολ, θα μπορούσε να πετύχαινε άλλα δύο, γενικώς ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου και ένας λόγος να χαμογελούμε.
Την ίδια στιγμή, ο Απόλλωνας στο δεξί άκρο της άμυνας, εκεί που επιτίθεται ο Ζίγκι δηλαδή, έχει σοβαρά προβλήματα. Ο βασικός Νούνο Λόπες είναι τραυματίας, ο Στυλιανού στα ματς που χρησιμοποιήθηκε δεν ανταποκρίθηκε και το ρίσκο με την τοποθέτηση του Ζοάο Πέδρο στο δεξί άκρο κόντρα στην Άχνα μόνο επιτυχημένο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ο Εθνικός πέτυχε δυο γκολ από εκεί. Αυτό το mismatch η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να το αξιοποιήσει.
Ο όρος είναι καθαρά μπασκετικός και αναφέρεται συνήθως σε καταστάσεις απομόνωσης ενός ψηλού παίκτη που επιτίθεται (συνήθως με πλάτη) και το μαρκάρει κοντός. Στην προκειμένη, το mismatch αφορά τη φόρμα και τη ποιότητα. Γιατί πέραν του Ζίγκι, από αριστερά επιτίθεται και ο Καρίμ Χάφεζ, ένας αριστερός μπακ πολύ επιθετικός και επίσης φορμαρισμένος. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στον Απόλλωνα από αριστερά και αν ο αντίπαλος προπονητής επιλέξει να βαρυφορτώσει την πλευρά του, να χτυπήσει στο χώρο απέναντι.
