Αναχωρώντας τη Δευτέρα για το γήπεδο γνωρίζαμε πως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην συναντήσουμε το ίδιο ζεστό κλίμα που συνηθίσαμε στα αιώνια ντέρμπι εδώ και τόσα χρόνια. Είναι γνωστά τα βαθμολογικά και όχι μόνο δεδομένα, δεν χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε. Αυτό που είδαμε όμως ήταν ένα κόσμο παθιασμένο, έτοιμο να τα δώσει όλα στην κερκίδα και να στηρίξει την ομάδα παρά τις δυσκολίες. Αυτός ο κόσμος πραγματικά αξίζει μεγαλύτερο σεβασμό, μια πολύ πιο δυνατή ομάδα. Αξίζει να δει την ΟΜΟΝΟΙΑ ξανά στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου, όμως αρμόζει στην ένδοξη ιστορία της βασίλισσας.
Δεν είναι μυστικό, όλοι το ξέρουν και το παραδέχονται. Αν ΟΜΟΝΟΙΑ και Αποέλ είχαν αντίθετα δεδομένα, στα αιώνια θα πηγαίναμε μόνοι μας. Το είδαμε άλλωστε στα δικά τους πέτρινα χρόνια, όταν έκοψαν μέχρι και διψήφιο αριθμό εισιτηρίων σε παιχνίδι τους. Η πίστη και η αφοσίωση του κόσμου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι…case study, αφού ότι κι αν γίνει είναι στο πλευρό της. Αυτός την κράτησε ζωντανή, αυτός την κρατάει μεγάλη. Η αγάπη του όμως δεν πρέπει να θεωρείται ούτε συγχωροχάρτι για τα τόσα που πέρασε η ομάδα, ούτε αδυναμία. Πρέπει να υπενθυμίζει στους ιθύνοντες πως έχουν υποχρέωση να την ξανακάνουν μεγάλη, γιατί δεν του αξίζει ο ρόλος του κομπάρσου αυτού του κόσμου.
