Ο γράφον δεν κρύβεται ποτέ πίσω από το δάκτυλο του. Προσπαθώ πάντα να είμαι αντικειμενικός, ακόμα κι όταν πρόκειται για την ΟΜΟΝΟΙΑ ή το Αποέλ. Κατά την προσωπική μου άποψη λοιπόν, η φάση του 75΄όταν ο Κόπριβετς ανατρέπει το Σωτηρίου είναι πέναλτι, γιατί πρώτα τον ανατρέπει και μετά παίρνει μπάλα. Μιλώντας με φίλους, άκουσα την άποψη ότι ο Κόπριβετς δεν κάνει κίνηση προς το Σωτηρίου, ο επιθετικός του Αποέλ είναι που κτυπάει πάνω του. Σεβαστή η άποψη και βλέπω τη λογική της, δύσκολη η φάση, επιμένω όμως στη δική μου άποψη.
Δεν είναι όμως η άποψη μου το θέμα, αλλά η γενικότερη προσέγγιση των ΜΜΕ στο θέμα Αποέλ. Ο αιώνιος χρειάστηκε βοήθεια αρκετές φορές φέτος και την είχε. Κόντρα στη Δόξα τα βρήκε μπαστούνια, στο 79′ ο διαιτητής ανακαλύπτει πέναλτι σε σέντρα και τον σπρώχνει στη νίκη. Κόντρα στον Άρη τίποτα δεν πάει καλά, στο 40′ ο διαιτητής ανακαλύπτει πέναλτι που ακόμα και ο Τιμούρ στη διάσκεψη τύπου χαρακτηρίζει εύκολο. Κόντρα στην Άχνα, το Αποέλ αδυνατεί, ανοίγει το σκορ στο 70′ με γκολ καθαρό οφσάιντ τριών ατόμων. Κόντρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ με το σκορ 1-1, ο κιτρινισμένος και τελευταίος παίκτης Αστίθ ανατρέπει τον Σκέμπρι, πέναλτι και κόκκινη, ο Μασιάς κλείνει τα μάτια το παιχνίδι συνεχίζεται. Πώς παρουσίασε τα πιο πάνω ο τύπος; Τα πρώτα 3, πέρασαν στα ψιλά σε κάποια παρασκήνια που δεν κοινοποιήθηκαν καν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Στη περίπτωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, λόγω μεγέθους δεν μπορούσαν να το αγνοήσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία τόνισε ότι ναι ήταν πέναλτι, επιμελώς όμως απέφυγε να αναφερθεί στην (τουλάχιστον) δεύτερη κίτρινη του Αστίθ. Η φάση εκείνη προφανώς ήταν καθοριστική, αλλά δεν παρουσιάστηκε σαν τέτοια.
Και περνάμε στο ψεσινό. Το πέναλτι στον Πιέρο Σωτηρίου, ήταν δύσκολη φάση και ίσως το μοναδικό σοβαρό λάθος του Τράττου, που στον πειθαρχικό τομέα χαρίστηκε πολλές φορές σε παίκτες των δυο ομάδων. Από χθες, παίζει σε πρώτο πλάνο, περισσότερο και από τη δίκαιη νίκη της Ανόρθωσης το πέναλτι. Τα μέσα φροντίζουν να τονίζουν ότι ο Κόπριβετς θα έπρεπε να αποβληθεί και επαναλαμβάνουν τη λέξη “καθοριστική”. Ξαφνικά ενώ τα ίδια μέσα κάθε φορά που σπρώχνεται το Αποέλ (και είναι πολλές οι φορές) αραδιάζουν στερεότυπες εκφράσεις όπως “όλες οι μεγάλες ομάδες ευνοούνται”, “να σταθούμε στο αγωνιστικό και όχι στη διαιτησία” και αναμασούν τη καραμελίτσα της “προκατάληψης”, προβάλουν το λάθος εναντίων του Αποέλ ως μέγα θέμα, προσπαθούν να παρουσιάσουν τη φάση ως καθοριστική, ξεχνάνε αυτά που οι ίδιοι λένε.
Δεν είναι όμως τυχαία τα πιο πάνω, φανερά έχει πέσει “γραμμή”. Και ο αιώνιος φρόντισε η γραμμή να περνάει με διάφορους τρόπους. Ένας είναι οι απειλές σε ΜΜΕ. Είτε φραστικές είτε αφορούν τη σωματική τους ακεραιότητα, είτε τη δουλειά κάποιων ανθρώπων. Τα παραδείγματα είναι δυστυχώς πολλά, τώρα από ποιον γίνονται οι απειλές δεν μπορώ να ξέρω συγκεκριμένα. Δεν είναι βέβαια όλοι που γράφουν υπέρ του Αποέλ για τους λόγους που αναφέρω πιο πάνω. Κάποιοι το κάνουν επειδή έτσι νιώθουν, θεωρούν πως προσφέρουν υπηρεσία στην ομάδα τους, αναμασούν τη “γραμμή” με χαρά. Αυτούς όμως ο κόσμος τους έχει πάρει πρέφα και τους βγάζει παρατσούκλια. Ήθελα απλά να δείξω γιατί σοβαροί δημοσιογράφοι, με γνώσεις και άποψη που μπορούσαν να βελτιώσει το κυπριακό ποδόσφαιρο, αδυνατούν να κάνουν τη δουλειά τους όπως θα ήθελαν.
Συνεχίζω πάντως τα περί γραμμής. Αφού εστίασαν στο λάθος του 75′, τι πέρασε στα ψιλά ο τύπος; Μα φυσικά τα εγκλήματα του Κετσμπάια. Ο Γεωργιανός είναι στο απυρόβλητο και θα παραμείνει εκεί μέχρι να πέσει γραμμή εξόντωσης του. Χθες παρέταξε εντεκάδα με 4-3-3 και στο φτερό τον πιο αργό και από τον επιτάφιο, επιτελικό μέσο Στίλιτς. Στο ημίχρονο τον άφησε στα αποδυτήρια για να βάλει στη θέση του τον 34χρονο κεντρικό μέσο Κωνσταντίνο Μακρίδη. Στα αποδυτήρια άφησε επίσης τον 1 από τους 2 επιθετικούς που είχε για να περάσει τον άλλο. Και όταν έμεινε πίσω στο σκορ, έμεινε από λύσεις λόγω των χειρισμών του. Ο Κετσμπάια έχει κερδίσει 0 ντέρμπι. Η ομάδα του όταν λείπει ο Τόμας Ντε Βιτσέντι, είναι ξεκάθαρο πως νοσεί δημιουργικά. Και πλέον ούτε οι Αποελίστες δεν πείθονται από τα μεγάλα σκορ που χάρηκαν ιδιαίτερα οι μπούκηδες στην Κίνα. Ξαναλέω όμως ότι όσο δεν πέφτει γραμμή εξόντωσης, δεν θα ακουστεί κιχ. Μην ανησυχείς όμως Τιμούρ, θα έρθει κι εσένα η ώρα σου. Ρώτα το Πασιέντσα που μέσα σε ένα βράδυ φορτώθηκε τις επιλογές Μαντούκα, την αδυναμία των ακριβοπληρωμένων άσσων τους να δώσουν δυο πάσες, τον Αντωνιάδη, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κρίση στη Μέση Ανατολή. Κανείς δεν γλιτώνει από τη γραμμή…
Κ.Α.
