Ημέρα γιορτής. Τέτοια ήταν η Κυριακή όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιζε στο Τσίρειο. Ο κόσμος έβαζε τα πράσινα του από το πρωί και ετοιμαζόταν για εκδρομή. Δεκάδες λεωφορεία των οργανωμένων πρασίνιζαν το δρόμο προς Λεμεσό, εκεί που τα αδέρφια που εδρεύουν στη πόλη, έκαναν pregame από νωρίς. Η Λεμεσός, ζούσε σε ρυθμούς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, μας ένιωθε για τα καλά και μετά το Τσίρειο ήταν καζάνι.
Το μεγαλύτερο ίσως παράπονο μας από τα εγκληματικά λάθη των διοικήσεων, είναι πως πάνε να σβήσουν αυτή τη λαχτάρα για τη Κυριακή, αυτή την καψούρα για την ώρα που το “ΓΚΟΛ” του κόσμου θα κάνει το Τσίρειο να μοιάζει ετοιμόρροπο. Οι οργανωμένοι ετοιμάζονται για την εκδρομή τους, είμαστε σίγουροι πως θα κερδίσουν τη μάχη της κερκίδας. Πόσοι όμως θα ακολουθήσουν; Όσοι αντέχουν ακόμα το γεγονός πως η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν σκορπάει τον τρόμο πλέον. Και κανείς δεν μπορεί να αδικήσει αυτούς που είπαν “τέρμα, ως εδώ”.
Πάμε Λεμεσό λοιπόν, με όση δύναμη έχουμε να κάνουμε πάρτι. και όλοι ελπίζουμε για τη νίκη. Πάνω από όλα όμως, όλοι ελπίζουμε πως αυτοί που ορίζουν τις τύχες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα καταλάβουν πως το σωματείο χρειάζεται τομές, χρειάζεται να προχωρήσει, χρειάζεται να λευτερωθεί από τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που το κρατάνε πίσω. Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, για πόσο ακόμα όμως πλέον δεν ξέρει κανείς.
