Φέτος δεν έγραψα πολλά άρθρα. Από το καλοκαίρι, επαναλαμβάνομαι σε τέτοιο σημείο που νιώθω ότι έχω καταντήσει γραφικός. Ό,τι συμβαίνει σήμερα, είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα του χειρότερου προγραμματισμού της δεκαετίας, έργο Καϊάφα με τις ευλογίες του Δ.Σ. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να το κατανοήσεις. Ομάδα με ένα κεντρικό αμυντικό, 4αριστερούς μπακ και χωρίς εννιάρι, είναι ομάδα μπουρδέλο. Ο Καϊάφας παπάς και τατάς, το Δ.Σ. αμέτοχη γλάστρα. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Δεν πρόκειται να προβώ σε καμία ανάλυση του αγώνα, δεν θα αναφερθώ καθόλου στο γεγονός ότι αναστήσαμε τη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, ομάδα που μέχρι χθες δεν μπορούσε να αλλάξει δεύτερη πάσα. Δεν θα μιλήσω για κανέναν Πέρεζ, για κανένα Μεντί, για κανένα Καμπράλ. Θα μιλήσω μόνο για την επόμενη μέρα. Ο Καϊάφας πήγε σπίτι του, ως όφειλε. Είναι όμως καιρός να πάνε σπίτι τους κι άλλοι.
Αναφέρομαι ασφαλώς στα μέλη του Δ.Σ. Η ομάδα είναι χειρότερη από ποτέ. Η αποκρουστική εικόνα που εκπέμπει, είναι εικόνα ομάδας βαριά άρρωστης. Σε όλους τους τομείς. Ο κόσμος έχει ξενερώσει όπως ποτέ ξανά, η προσέλευση των οπαδών μας στο ΓΣΠ θυμίζει πλέον αγώνες του Αποέλ, οι παίχτες δεν έχουν τη ψυχολογία να πράξουν ούτε τα βασικά, με αποτέλεσμα να τρώμε πατσαρκές από έναν Παραλίμνι ή μια Δόξα ή μια διαλυμένη Αέλ. Μετά από ένα ολόκληρο γύρο, η Ομόνοια έκαμε με το ζόρι 2 νίκες στην έδρα της, βρίσκεται πίσω από τη Σαλαμίνα και παλεύει με τον Άρη για να κρατηθεί στην έκτη θέση. Και η Διοίκηση τι κάνει για αυτό το κατάντημα; Απολύτως μα απολύτως μα απολύτως τίποτε.
Μηδενιστής δεν είμαι. Όταν κλήθηκαν να αναλάβουν οι πρώην προέδροι, θεώρησα πως αποτελούν τη μόνη επιλογή για να αποφύγουμε το κλείσιμο. Τα κατάφεραν να μην κλείσουμε. Δεν κατάφεραν όμως τίποτε άλλο. Μιλούμε συχνά για την οικονομική διαχείριση, θα πρέπει όμως να διερωτηθούμε. Αυτό θέλουμε από το Δ.Σ. της Ομόνοιας; Διαχειριστές; Ασφαλώς όχι. Άστε που ακόμα και αυτή η διαχείριση, είναι αμφιλεγόμενη: Το να ζητιανεύεις λεφτά για να περάσεις τα κριτήρια είναι διαχείριση; Το να μειώνεις το χρέος διακόσιες χιλιάδεςτο χρόνο είναι διαχείριση; Δηλαδή πότε θα ξοφλήσουμε, σε 20 χρόνια και αν; Το να αποζημιώνεις παίχτες που τους έφερες και δεν κάμνουν, με το πρόσχημα ότι γλυτώνεις το υπόλοιπο του συμβολαίου τους είναι διαχείριση;
Στο δικό μου το μυαλό, διαχείριση θα ήταν η δημιουργία μιας καλής ομάδας με μικρότερο μπάτζετ, οργανωμένης σωστά και με όραμα. Με πλάνο, με ορθολογιστικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Και ας μην κατακτούσε το πρωτάθλημα. Μιας ομάδας που θα έφερνε τον κόσμο πίσω στο γήπεδο, όχι να τον διώχνει από αυτό. Που θα έβλεπε ότι υπάρχει ελπίδα σε 2 ή 3 ή 5 χρόνια να μπορεί ξανά να καταστεί πρωταγωνίστρια. Μιας ομάδας που θα έδινε ξανά ελπίδα σε όλους μας. Ζητώ πολλά;
Διαβάζουμε ότι κάποια μέλη του Δ.Σ. (φαντάζομαι τα γηραιότερα), ακούνε για τεχνικό διευθυντή και αλλάζουν χρώμα. Μπορεί επιτέλους κάποιος να μου εξηγήσει από πού πηγάζει αυτή η άρνηση; Διότι πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Πότε επιτέλους θα κατανοήσουν ότι το υφιστάμενο μοντέλο έχει αποτύχει παταγωδώς; Πόσα καλοκαίρια πρέπει να περάσουν, πόσους παίχτες να αποζημιώσουμε πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα για να το καταλάβουν; Πότε θα αντιληφθούν ότι η εφορεία ποδοσφαίρου παραπέμπει στη δεκαετία του ’80; Η Άεκ και η Ανόρθωση των 500 οπαδών που έχουν στήσει ομάδα με τεχνικό διευθυντή δεν τους λένε τίποτα; Και κάτι ακόμα. Πόσο χειρότερα μπορεί να πάει ένα νέο μοντέλο με τεχνικό διευθυντή; Και προσέξτε, δεν μιλώ για τεχνικό διευθυντή τύπου Ρέι Κλαρκ, αλλά για τεχνικό διευθυντή με τα κλειδιά της ποδοσφαιρικής ομάδας στο χέρι. Αλήθεια έχω κουραστεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια.
Τελικά ίσως όντως να ζητάω πολλά από ανθρώπους που λόγω ηλικίας αδυνατούν να διανοηθούν ότι το ποδόσφαιρο αλλάζει και εκσυγχρονίζεται. Από ανθρώπους που νιώθουν ότι με το να βγάζουν την Ομόνοια στην Ευρώπη (κι αυτό από σπόντα) και να περνούν τα κριτήρια, ότι η χρονιά είναι πετυχημένη. Αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα. Αδιαφορώντας ότι αυτό το έκτρωμα που έχουν φτιάξει από κοινού με τον Καϊάφα, έχει διώξει από το γήπεδο κόσμο που την ακολουθούσε παντού. Αδιαφορώντας να πιάσουν τον παλμό του λαού σε ένα σωρό θέματα, με καλύτερο παράδειγμα τη λαϊκή απαίτηση για πρόσληψη τεχνικού διευθυντή.
Αυτοί οι άνθρωποι που αποτελούν το Δ.Σ. της Ομόνοιας, δεν είναι λιγότερο Ομονοιάτες από εμάς. Και είμαι βέβαιος ότι στο τέλος της ημέρας πονάνε για αυτό το χάλι, όσο πονάμε και εμείς. Ακόμα και τώρα όμως, μπορούν να προσφέρουν κάτι καλό στην Ομόνοια: Να ανακοινώσουν άμεσα την πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, με όνομα και κύρος. Και ακολούθως να υποβάλουν την παραίτηση τους, προκηρύσσοντας έκτακτη εκλογική συνέλευση. Να πάνε επιτέλους σπίτι τους, να αφήσουν νέους ανθρώπους, νέα μυαλά να αναλάβουν την ομάδα. Αυτή είναι η καλύτερη παρακαταθήκη που μπορούν να αφήσουν στην Ομόνοια.
Το κεντρί.
Υ.Γ. Άρχισα να πιστεύω ότι αυτά που λένε περί πολιτικού κόμματος που βρίσκεται μονίμως πίσω από τον καταρτισμό του εκάστοτε εκλογικού συνδυασμού για τα Δ.Σ. της Ομόνοιας, είναι πλήρως αβάσιμα και ουδόλως ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εάν πράγματι στόχος του εν λόγω πολιτικού κόμματος είναι να χρησιμοποιεί την Ομόνοια ως εργαλείο συσπείρωσης των ψηφοφόρων του, τότε με την τελευταία επιλογή του για την διοικητική ηγεσία της ομάδας, πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Για αυτό σας λέω, λογικά ομιλούντες, ουδόλως ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εκτός και αν μιλούμε για πολιτική αυτοκτονία.
