Η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του σπεσιαλίστα από τα 11 βήματα Κίλιαν Σέρινταν, έβαλε τις καρδιές όλων μας στο τόπο τους. Οι τρεις βαθμοί μπήκαν στο σακούλι μας, κερδίσαμε μια θέση στη βαθμολογία και προχωράμε. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε όμως την πραγματικότητα και αυτή λέει ότι βρεθήκαμε τετ α τετ με μια μεγάλη γκέλα, ένα μεγάλο πισωγύρισμα.
Αναλογιστείτε απλά πόσο διαφορετική θα ήταν η ψυχολογία του κάθε ενός από μας και κυρίως των ποδοσφαιριστών μας, αν η ΟΜΟΝΟΙΑ κλοτσούσε για δεύτερη εβδομάδα την ευκαιρία να ξεκολλήσει από τη 5η θέση. Θα συζητούσαμε σήμερα σε έντονο ύφος, τα αν και τα γιατί, ενώ τώρα το κλίμα είναι μάλλον αισιόδοξο, παρά την εμφάνιση. Η ομάδα μας γλίτωσε το πατατράκ, πρέπει να δει γιατί έφτασε τόσο κοντά του.
Οι λόγοι της εμφάνισης
Κατά την άποψη μας, τρεις ήταν οι λόγοι που η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έδωσε συνέχεια στις καλές εμφανίσεις.
Πρώτα από όλα η δική της συμπεριφορά. Ίσως να ήταν υπεροψία, ίσως κούραση, αλλά η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είχε την απαιτούμενη ζωντάνια και ταχύτητα για να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα, κάτι που εκνεύρισε αρκετές φορές τον προπονητή της. Ελπίζουμε να πήραν όλοι το μάθημα ότι, δεν κερδίζεις καμιά ομάδα αν δεν τρέξεις και ιδρώσεις.
Δεύτερον, στοίχισαν ξεκάθαρα οι μαζεμένες απουσίες στον άξονα. Ο Μιλόγεβιτς ήταν αναγκασμένος να κάνει “πείραμα” για τη θέση του αμυντικού χαφ και αυτό που επέλεξε δεν του βγήκε. Ο Όρσουλιτς του οποίου η φυσική θέση είναι κεντρικός αμυντικός, ενώ είναι και ανέτοιμος, δεν είχε τα τρεξίματα ενός Μαργκάσα, ενός Φυλακτού, ενός Οικονομίδη, των τριών δηλαδή που απουσίαζαν και οι επιπτώσεις ήταν αλυσιδωτές αφού επηρέασαν την ανάπτυξη μας.
Τέλος, ο τρίτος λόγος ήταν η αδυναμία του Σκαπούλλη να ελέγξει το σκληρό παιχνίδι του Ερμή και τις πολλές διακοπές που είχε αυτό σαν αποτέλεσμα. Η ομάδα της Αραδίππου έκανε 35 φάουλ (!!!) χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις, αν προσθέσει κανείς τα 16 δικά μας φτάνουμε τα 51 κάτι που σημαίνει πως κάθε 1:45 είχαμε διακοπή! Έτσι δεν παίζεται ποδόσφαιρο…
