Άξιζε τη νίκη χθες η ΟΜΟΝΟΙΑ. Έλεγξε το ρυθμό, ήταν πιο οργανωμένη στο γήπεδο, απειλήθηκε μόνο σε μια περίπτωση στο τέλος και είχε ξεκάθαρες ευκαιρίες για να πάρει το ματς. Σε κάποιες την σταμάτησε η δυστοκία και η αστοχία της, σε άλλες την σταμάτησε ο ανεκδιήγητος πρώτος βοηθός Καλησπέρας. Οι εντυπώσεις όμως, δεν δίνουν βαθμό. Και η ουσία είναι το “Χ”.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να κρατήσει τη συνεχή βελτίωση και ότι πλέον είναι σε θέση να επιβάλλει το ρυθμό της έναντι και μεγαλύτερων αντιπάλων. Πρέπει να κρατήσει επίσης την αμυντική οργάνωση που το τελευταίο καιρό έχει γίνει το δυνατό σημείο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Παράλληλα πρέπει όμως και να δει που χρήζει βελτίωσης. Και να δουλέψει ούτως ώστε να προσθέσει στοιχεία που της λείπουν και που σε ματς σαν το χθεσινό, στο τέλος της στοιχίζουν παιχνίδια δικά της.
Δεν θα γίνουμε υπερβολικοί, η δουλειά του Μιλόγεβιτς είναι εκεί και φαίνεται. Από τη στιγμή που άλλαξε προπονητής, άλλαξε και φιλοσοφία και χρειάζεται χρόνος να εμπεδωθεί. Δυο μήνες είναι εδώ ο Σέρβος και προφανώς δεν είναι αρκετός χρόνος για να φτιάξει όλα όσα θεωρεί πως πρέπει. Είναι λογικό ένας νέος κόουτς να εστιάζει πρώτα από όλα στην άμυνα του, ειδικά όταν αυτή παρουσίαζε τεράστιες αδυναμίες. Σιγά σιγά περιμένουμε την ίδια πρόοδο και μπροστά. Υπάρχει δρόμος, υπάρχει και απόσταση που πρέπει να καλύψουμε.
