Εντάξει, ποδόσφαιρο είναι, φυσιολογικό είναι να χαίρεται ο μέσος ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ όταν ο αιώνιος χάνει από μικρότερες ομάδες, ή όταν χάνει έδαφος στο πρωτάθλημα. Ισχύει άλλωστε και το αντίθετο σε παρόμοιες περιπτώσεις και δεν είναι καθόλου παράξενο. Καλό είναι πάντως η χαρά να είναι παρωδική και να μην θολώνει τη κρίση μας. Τα δικά μας προβλήματα είναι πολύ περισσότερα από τα δικά τους.
Έχουν πιάσει την κατρακύλα, στην οποία εμείς βρισκόμαστε χρόνια. Για να μην ασχολούμαστε όμως με αυτούς υπενθυμίζουμε πως η βασίλισσα ΟΜΟΝΟΙΑ είναι 5η, ψάχνει να κάνει 4 μεταγραφές για να διορθώσει εν μέρη τον κακό προγραμματισμό του καλοκαιριού, ενώ ακόμα δεν έχει κάνει εκείνες τις κινήσεις για αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της που θα μας επιτρέψουν να αισιοδοξούμε για το μέλλον. Και αυτά χωρίς να αναφέρουμε το χρέος.
Δεν είναι κακό να χαίρεται κανείς όταν ο αιώνιος του χάνει, ποδόσφαιρο είναι αυτό, απόλυτα φυσιολογικά τα πειράγματα. Προτιμούμε όμως να ανέβουμε εμείς, μέχρι να τους ξεπεράσουμε, παρά να μας νοιάζει αν εκείνοι κατεβαίνουν. Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο ΟΜΟΝΟΙΑ και Αποέλ το πρωτάθλημα. Και σε αντίθεση με τους αιώνιους υπάρχει και μια ΑΕΚ που τα τελευταία χρόνια πάει μόνο προς τα πάνω.
