Γνωστό το σκηνικό που θα συναντήσουμε σήμερα. Καυγάδες για διάφορα θέματα, υποσχέσεις για περισσότερη δουλειά, οριοθέτηση στόχων, κάποια καλά παιχνίδια, κάποια κακά, αποτυχία και πάμε πάλι σε επανάληψη. Εξευτελιστήκαμε χθες και το χειρότερο είναι πως είμαστε τόσο καιρό σε αυτό το loop και αρχίζουμε να νιώθουμε πως δεν μπορούμε να βγούμε. Μετά την πρωτιά στα πρωταθλήματα, έπεσε ψες άλλο ένα από τα τελευταία οχυρά: αυτό που μας θέλει να έχουμε περισσότερες νίκες από κάθε αντίπαλο. Και όσο δεν το παίρνουμε απόφαση πως πρέπει να αλλάξουμε μυαλά, τα οχυρά θα πέφτουν.
Τη στιγμή που ο Νεκτάριος Πετεβίνος έβαζε με δηλώσεις του στόχο να μας περάσουν και στις ασπίδες, εμείς τελειώναμε άλλο ένα ντέρμπι με σκυμμένο το κεφάλι, αυτή τη φορά ξέροντας πως μας έχουν φτάσει στις νίκες. Για να φτάσουμε ως εδώ όμως, δεν φταίνε μόνο τα τελευταία 5 χρόνια. Εδώ και 15-20 χρόνια, επιμένουμε να παραμένουμε στάσιμοι, ενώ οι άλλοι προχωράνε. Η διαφορά είναι πως αυτοί οι άλλοι – όχι μόνο οι απέναντι αλλά και παραδοσιακά μικρότερες ομάδες – πλέον αναπτύσσονται πιο γοργά, με αποτέλεσμα η γύμνια μας να είναι πιο έντονη. Απλά θα πούμε ότι από 19-16 τα πρωταθλήματα έγιναν 20-23 και από 19 νίκες περισσότερες που είχαμε, μας έφτασαν. Αυτά δεν γίνονται σε 5 χρόνια.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται μια μικρή επανάσταση για να μπει ξανά στην τροχιά που πρέπει. Η επανάσταση δεν χρειάζεται να είναι κατ’ ανάγκη γεμάτη με καυγάδες, ίντριγκες παράπλευρες απώλειες, αν καταλάβουν όσοι ορίζουν τη μοίρα της (πραγματικά βαρεθήκαμε να συζητάμε ξανά και ξανά διοικήσεις, κόμμα και τα γνωστά. Ας μην κρυβόμαστε άλλο) πως χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στη δομή και την οργάνωση του σωματείου. Όχι αλλαγές για να σιωπήσει ο κόσμος, αλλά πραγματικές αλλαγές για να σηκώσει κεφάλι η ΟΜΟΝΟΙΑ. Με άλλα λόγια είτε η επανάσταση θα είναι στη νοοτροπία και τον τρόπο δουλειάς, είτε αναγκαστικά θα πάρει τη μορφή μαζικής αποχώρησης του κόσμου από το γήπεδο, ή συνεχών εσωτερικών διαμάχων.
Η άποψη μας είναι πως πλέον η διοίκηση πρέπει να αξιολογήσει όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένου αυτού των πρόωρων εκλογών, κάτι που είχαμε αναφέρει και στο πρόσφατο παρελθόν. Όχι επειδή θεωρούμε ότι φταίει για όλα τα κακά που έχουν γίνει στην ΟΜΟΝΟΙΑ ή ότι τα κάνει όλα λάθος, αλλά γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται restart, πραγματικό εις βάθος. Restart που να περιλαμβάνει αλλαγή στην οργάνωση και άνοιγμα στα μέλη, γιατί δεν έχει και πολλούς λόγους ο κόσμος να μείνει κοντά και ο Μάιος είναι πολύ αργά για να γίνει restart. Ξέρουμε υπάρχουν κριτήρια Μαρτίου στη μέση, είναι κρίσιμα και έχουμε επαναλάβει πως αν είναι ένα πράγμα που αναγνωρίζουμε στη διοίκηση είναι πως βρίσκει τους τρόπους οικονομικά. Πρέπει όμως να δούμε όλη την εικόνα και να αρχίσουμε να μιλάμε με χρονοδιαγράμματα. Θέλουμε πρωταθλήματα και όσο είμαστε σε αυτό το Loop δεν θα έρθουν.
