Θα προτιμούσαμε σήμερα, το αποτέλεσμα του αγώνα του πρωταθλήματος να ήταν τέτοιο που να μας επέτρεπε να εστιάσουμε στα πραγματικά κίνητρα. Τη διάκριση στο κύπελλο, την κατάκτηση ενός τίτλου, την έξοδο στην Ευρώπη. Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως θέλαμε, με υπαιτιότητα κυρίως δική μας. Όποια λάθη κι αν έγιναν από τον άρχοντα του γηπέδου, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήταν αυτή που έπρεπε και ο Μιλόγεβιτς δεν κρύφτηκε πίσω από τη διαιτησία στη διάσκεψη. Τρεις μέρες μετά, παίζει ξανά τη Πάφο.
Περιμένουμε λοιπόν, ότι το κίνητρο της εξιλέωσης, εκείνο που επιβάλλει ο ποδοσφαιρικός εγωισμός οποιουδήποτε παίκτη σέβεται τον εαυτό του και τη φανέλα που φοράει, θα λειτουργήσει καταλυτικά όσον αφορά την άνοδο της απόδοσης. Αυτό που είδαμε στη Πάφο δεν ήταν ΟΜΟΝΟΙΑ και πρέπει η σημερινή εμφάνιση, να κάνει το κάνει ακόμα πιο σαφές. Ο Μιλόγεβιτς ευχήθηκε να ήταν απλά ένα κακό βράδυ, εμείς λέμε ακόμα και το ένα είναι απαράδεκτο και σήμερα οι ποδοσφαιριστές μας έχουν υποχρέωση να κάνουν το καθήκον τους και να βάλουν γερά θεμέλια πρόκρισης.
Οι τρεις βαθμοί στο πρωτάθλημα δεν επιστρέφουν, ενώ τα όποια όνειρα για διάκριση στο συγκεκριμένο θεσμό έχουν σε μια νύκτα χωθεί στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Ας είμαστε τουλάχιστον σωστοί στο κύπελλο και να αποφύγουμε τα αχ και βαχ. Η Πάφος μπορεί να κάνει ζημιά, μόνο αν της το επιτρέψουμε και το έχουμε μάθει με τον πιο σκληρό τρόπο. Σήμερα να μην μπούμε σε τέτοιες ιστορίες.
