Μπαλάρα δεν παίξαμε σε κανένα σημείο του φετινού πρωταθλήματος, για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Από τις αρχές του έτους και μετά όμως, στην εποχή Μιλόγεβιτς, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν συγκεντρωμένη, πολύ καλά οργανωμένη, ακόμα και στις μέτριες της μέρες έδειχνε να μην πανικοβάλλεται, να ξέρει τι θέλει. Στον αγώνα με τον Ερμή για παράδειγμα η ομάδα δεν ήταν καλή, αλλά δεν έχασε την οργάνωση, ούτε τη θέληση να ψάξει το γκολ που θα της έδινε τη νίκη.
Αυτά που είδαμε χθες ήταν ανεξήγητα. Όσα αβίαστα ατομικά λάθη δεν έκανε ένα μήνα η ΟΜΟΝΟΙΑ, τα έκανε μαζεμένα χθες και μάλιστα από περισσότερους από ένα παίκτες. Πάσες στα 3 μέτρα λάθος ή μη σίγουρες, παρακρατήματα στην άμυνα μας, πράγματα που με το Μιλόγεβιτς έμοιαζαν μακρινή ανάμνηση. Επιπρόσθετα τόση τακτική απειθαρχία, δεν θυμόμαστε πότε είδαμε από την ΟΜΟΝΟΙΑ του Βλάνταν. Ακραίους που να μην καλύπτουν ποτέ τους μπακ, μέσους που να αφήνουν τεράστια κενά στον άξονα, επιθετικές κινήσεις να μένουν ημιτελής επειδή κάποιος ξεχάστηκε.
Πραγματικά ευχόμαστε να ήταν μια συλλογικά κακή νύκτα. Ευχόμαστε να αποτελέσει γερό χαστούκι και μάθημα, γιατί δεν μας παίρνει να κάνουμε άλλη τέτοια εμφάνιση. Παιχνίδια υπάρχουν μπόλικα και όλα γίνεται, αυτή η χθεσινή ΟΜΟΝΟΙΑ όμως δεν μπορεί να τα διεκδικήσει. Για μήνας μοχθήσαμε να κάνουμε βήματα μπροστά και τα πετύχαμε, ας μην τα ρίξουμε όλα στον κάλαθο των αχρήστων σε μια εβδομάδα.
