Οι συνεχείς μεταμορφώσεις, η αιτία της δυσχερούς βαθμολογικής θέσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Του Σοφοκλή Σοφοκλέους / Sigmalive
Η 4η θέση είναι αντικειμενικά ο στόχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Στη φάση που βρίσκεται μέχρις εκεί μπορεί να κοιτάζει, κι αυτό συγκρατημένα. Η διαφορά είναι στους έξι βαθμούς. Ανατρέψιμη μεν, αλλά μεγάλη. Αν λοιπόν οι «πράσινοι» θέλουν να μπουν με καλές πιθανότητες στα πλέι-οφ πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσουν τα επόμενα τρία παιχνίδια, ευχόμενοι φυσικά να τους βολέψουν τα αποτελέσματα των ντέρμπι, με το κυριότερο ενδιαφέρον να είναι φυσικά στραμμένο στον Απόλλωνα. Το τι θα κάνουν όμως οι άλλοι δεν θα έχει καμία σημασία αν πρώτα δεν πράξει αυτά που πρέπει η ΟΜΟΝΟΙΑ. Και το κυριότερο ζητούμενο, αν μπορεί να τα πράξει. Το ηθικό της είναι στο ναδίρ, τα αγωνιστικά προβλήματα πολλά. Θυμίζει Δόκτορ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, αφού συνέχεια μεταμορφώνεται. Η βελτίωση που προέκυψε στην άμυνα πήγε πάλι περίπατο, η πειθαρχεία (στην τήρηση των εντολών) το ίδιο. Η διάθεση, η αποφασιστικότητα κάθε τρεις και λίγο μένουν στα… αποδυτήρια.
Οι πολλές απόπειρες
Η ιστορία επαναλαμβάνεται φέτος. Μετά την πρεμιέρα κάνει τρεις αγωνιστικές χωρίς νίκη. Κερδίζει την Αγία Νάπα και κολλά στο μηδέν με Απόλλωνα. Κάνει δύο νίκες σερί με Ερμή και Πάφο και χάνει, δωρίζοντας δύο γκολ, με την ΑΕΚ. Δείχνει χαρακτήρα στο πρώτο «αιώνιο» ντέρμπι, κερδίζει τον Άρη και μετά τα κάνει μούσκεμα με ΕΝΠ και ΑΕΛ, κι έπειτα ακολουθεί η καλύτερη φάση. Τέσσερεις νίκες και δύο εκτός έδρας ισοπαλίες με Ανόρθωση (έχοντας αμέτρητες απουσίες) και Απόλλωνα (ήταν καλύτερη). Όμως φροντίζει να χύσει την καρδάρα με το γάλα στην Πάφο. Μία ομάδα που κέρδισε δύο φορές με 4-0 στο κύπελλο! Ζωντανεύει κόντρα στην ΑΕΚ και πάει σαν υπνωτισμένη στον αγώνα με τον Αποέλ. Μπορεί λοιπόν η ΟΜΟΝΟΙΑ να κάνει το «3 στα 3» και γενικά να αντιδράσει; Όσο και να την πήρε από κάτω, έχει δείξει πως είναι ικανή για όλα, αλλά και για τίποτα. Είναι όμως αναγκασμένη να το κάνει. Με βάση τις δυνατότητές τις αλλά κι αυτές των αντιπάλων της, μπορεί να καταβάλει κατά σειρά τους Άρη, ΕΝΠ και ΑΕΛ. Αν χάσει έστω και δύο βαθμούς (μία ισοπαλία δηλαδή) είναι καταδικασμένη. Οπότε, ξεκάθαρα πρέπει να ξαναεμφανιστεί σοβαρή, πειθαρχημένη, έτοιμη αγωνιστικά και πνευματικά. Χωρίς λάθη, μακριά από μπλακ-άουτ και, κυρίως, με ζωντάνια. Μετρώντας κι άλλες παραμέτρους, όπως τη σταδιακή και σταθερή απομάκρυνση του κόσμου, ο οποίος όλο αναθαρρεύει και όλο απογοητεύεται. Η έξοδος στην Ευρώπη είναι επίφοβη όσο ποτέ. Ναι, υπάρχει το κύπελλο, αλλά με τέτοια αστάθεια οι πιθανότητές της είναι μοιρασμένες.
Από πλευράς υλικού, τα δεδομένα είναι γνωστά. Ο Σκέμπρι έξω για άλλο έναν μήνα, ο Χριστοφή για άλλες δέκα μέρες, ο Μαργκάσα πάει καλύτερα, αλλά έχει ακόμη δρόμο. Έχει όμως και επιστροφές. Ο Ράμος από τιμωρία και οι Σέρινταν, Ρουσιάς και Κιρμ που έλειψαν λόγω τραυματισμού επανήλθαν. Στην εξίσωση μπορεί να μπει και ο Κασμί, ο οποίος έδειξε καλά στοιχεία στον επαναληπτικό κυπέλλου. Γι’ αυτούς και τους υπόλοιπους μένει μόνο ένα πράγμα. Να δώσουν το μάξιμουμ. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει και υλικό και πολύ περισσότερες ικανότητες. Έχει όμως ένα μοναδικό τρόπο να τις κρύβει. Και αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει.
