Για την μετά το 75ο λεπτό ΟΜΟΝΟΙΑ τα είπαμε. Μέχρι εκείνο το σημείο όμως, η ομάδα μας είχε επιβληθεί πλήρως του αντιπάλου. Είχε ζωηράδα, φρεσκάδα, διάθεση να κάνει το παιχνίδι δικό της και να μην αμφισβητηθεί. Ότι ακριβώς της έλειπε κόντρα στο Αποέλ τη περασμένη εβδομάδα δηλαδή, κάτι που έφερε ήττα με κατεβασμένα χέρια. Αυτή η αντίθεση, σαν να έχει διακόπτη “On/Off” η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι που πειράζει το κόσμο της ομάδας. Ειδικά όταν το “Off” μπαίνει στο ένα ματς της χρονιάς που τη θέλουμε να παίζει στα κόκκινα.
Ο Βίνσεντ Εζέ στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι τόνισε πως ήταν ακριβώς η ήττα από το Αποέλ που τους αφύπνισε, τους ανάγκασε να μιλήσουν, να συγκεντρωθούν στα επόμενα και να κερδίσουν Πάφο και Άρη. Εκείνο που μας ενοχλεί όμως, είναι γιατί να περιμένουν να έρθει ντροπιαστική ήττα για να κάνουν τα αυτονόητα. Ντροπιαστική ήττα ιστορικής σημασίας αφού μας έφτασε στις νίκες το Αποέλ. Τι να μου κάνουν μετά οι νίκες με κάποια Πάφο και κάποιο Άρη;
Η όλη προσέγγιση του θέματος “χάσαμε από το Αποέλ και ξυπνήσαμε” καταδεικνύει σε μεγάλο βαθμό και αδυναμίες στη νοοτροπία. Το γεγονός ότι οι παίκτες μας φοράνε τριφύλλι στο στήθος, έπρεπε να τους κρατάει “ξύπνιους” όλη τη χρονιά και συγκεντρωμένους στους στόχους της ομάδας. Αντί τούτου, ακόμα και τη περασμένη εβδομάδα όταν χάσαμε από τον αιώνιο, είδαμε φωτογραφίες στο Instagram από παίκτες και ακόμα και εξόδους. Δεν φταίνε οι ίδιοι, φταίει το γεγονός πως πλέον δεν τους μπολιάζουμε με DNA του πρωταθλητή από την πρώτη μέρα που πατάνε το πόδι στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Και είναι καιρός να αρχίσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα σοβαρά, γιατί ήδη έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.
