Κακές εμφανίσεις σε ντέρμπι, δόξα το Θεό κάναμε αρκετές τα τελευταία χρόνια. Η ψεσινή, ήταν σίγουρα μια από τις χειρότερες. Δεν είναι υπερβολή αυτό που λέμε και επαναλαμβάνουμε, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο, ήταν χαμένη από το πρώτο δευτερόλεπτο που ο Βασίλης Δημητρίου σφύριξε την έναρξη. Ήταν εμφανώς ανέτοιμη και απροετοίμαστη ψυχολογικά να δώσει τέτοιο παιχνίδι και το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί, αφού την περασμένη εβδομάδα τα έδωσε όλα κόντρα στην ΑΕΚ. Αποτέλεσμα της ανετοιμότητας, ήταν αγωνιστικά να πονάμε παντού.
Πρώτα από όλα, μέχρι το ημίχρονο η αμυντική μας τετράδα είχε κιτρινιστεί, κάτι που δείχνει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η μεσοαμυντική λειτουργία. Ο Χάφεζ έγινε στόχος τόσο των επιθέσεων, όσο και των προκλήσεων του αντιπάλου (μες το παιχνίδι είναι αυτά και οφείλεις να τα διαχειριστείς), ο Καρλίτος δεν ήταν σε καλή μέρα, οι δυο κεντρικοί αμυντικοί έτρεχαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του προβλήματος όμως ξεκινούσε στον άξονα.
Εκεί όπου Φλορέσκου και Φυλακτού ήταν εκτός αγώνα, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Οι δυο τους αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα και να την πάρουν με προϋποθέσεις στον Ασσίς ή τους ακραίους, με αποτέλεσμα κάθε φορά που αυτή χανόταν το Αποέλ να βγαίνει ψηλά με νούμερα. Μοιραία οι Ασσίς, Μπαντιμπάγκα και Σκέμπρι προσπαθούσαν μόνο με ατομικές ενέργειες και δεν έγιναν ποτέ απειλητικοί. Αμυντικά, οι αμυντικοί μέσοι βρέθηκαν πολλές φορές σε λάθος χώρο, με την ΟΜΟΝΟΙΑ ολόκληρη εκτός ισορροπίας, με αποτέλεσμα ο Ντε Βιτσέντι και οι ακραίοι τους να επιτίθενται με μέτωπο στην εστία μας και μπόλικο χώρο.
Μιας και μιλάμε για τον άξονα, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε τι γίνεται με το Γιώργο Οικονομίδη. Ξέραμε πως χρειαζόταν επειγόντως ξεκούραση, αφού έπαιξε αρκετά παιχνίδια με ένεση, πλέον όμως έχει πάρει ανάσες, αλλά παραμένει στην άκρη του πάγκου. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το γεγονός σχετίζεται με το ότι δεν ανανέωσε ακόμα το συμβόλαιο του, ή αν το θέμα είναι καθαρά αγωνιστικό.
