Ότι ο Ζίγκι Μπαντιμπαγκά μπορεί με τη ταχύτητα του και τη διεισδυτικότητα του να διασπάσει τις αντίπαλες άμυνες το ξέρουν όλοι. Ότι στο ένας εναντίων ενός, έχει τις πιθανότητες να βγει νικητής επίσης. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ήθελε όμως εδώ και αρκετό καιρό τον Βέλγο να δουλέψει και άλλα κομμάτια του παιχνιδιού τα στα οποία υστερούσε και για αυτό το λόγο τον άφηνε στο πάγκο. Χθες ο Ζίγκι, βοηθούμενος και από τη δομή του παιχνιδιού που του επέτρεψε να βγει χώρους, έκανε τη καλύτερη του εμφάνιση.
Καταρχάς έκανε όλα αυτά που αναμέναμε. Ντρίπλαρε στο ένας εναντίων ενός, έδωσε ασσίστ στο πρώτο γκολ, ήταν κίνδυνος θάνατος με τη ταχύτητα του όταν η ΑΕΚ αναγκάστηκε να βγει ψηλά. Το στοιχείο που τον κάνει διακριθέντα όμως, ήταν ότι χθες έμοιαζε για πρώτη φορά μετά από καιρό μέλος του συνόλου. Απέφυγε περιττές ενέργειες και παρακρατήματα, αλλά κυρίως επέστρεφε για να δώσει βοήθειες στο Καρλίτος, αμύνθηκε όταν έπρεπε να το κάνει και επιθετικά, λειτούργησε στα τακτικά πλαίσια που θέτει ο προπονητής του.
Ο χθεσινός Ζίγκι, δεν βγαίνει από την εντεκάδα. Είναι ακόμα νεαρός, αφομοιώνει αυτά που του ζητά ο προπονητής του και απαιτείται να προσφέρει όλα τα στοιχεία που προαναφέραμε με συνέπεια, κάθε εβδομάδα. Μπροστά μας έχουμε τώρα το Αποέλ, ο Ζίγκι είναι ανυπόμονος για το αιώνιο ντέρμπι και είμαστε βέβαιοι πως αν επαναλάβει εαυτό, θα έχει βοηθήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ να πάρει αυτό που θέλει.
