Ως γνωστόν η ΑΕΛ είναι η επόμενη αντίπαλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο πρωτάθλημα. Η ομάδα της Λεμεσού από τη μέρα που ανέλαβε ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι βελτιωμένη, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι βγάζει και μάτια. Πριν το ματς του πρώτου γύρου πάντως, η ΑΕΛ δεν μπορούσε να κερδίσει ούτε τη δεύτερη ομάδα της και η ομάδα μας, στα πρώτα ματς του Μιλόγεβιτς στο πάγκο, ήταν το μεγάλο φαβορί. Δυστυχώς στο γήπεδο αποδείχθηκε πως άλλο θεωρία άλλο πράξη.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν από ένα σημείο και μετά αγνώριστη, η άμυνα μας έκανε παιδικά λάθη (με πιο σοβαρό αυτό που προηγήθηκε του στιγμιότυπου στη φωτογραφία από το Γκουλόν), ο Τσούκκας έκανε κι αυτός γελοία σφυρίγματα και φύγαμε από τη Λεμεσό με σκυμμένο το κεφάλι. Κάτι χρωστάμε στην ΑΕΛ λοιπόν, αλλά πολλά περισσότερα χρωστάμε στον εαυτό μας. Ούτε εκείνη η ΑΕΛ, ούτε η τωρινή είναι ομάδα να έχει απαιτήσεις από ένα παιχνίδι κόντρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Κίνητρα υπάρχουν πολλά για να θέλουμε το τρίποντο τη Πέμπτη. Ας αποτελέσει το εφιαλτικό βράδυ του παιχνιδιού του πρώτου γύρου, άλλον ένα. Μην αφήσετε τον εαυτό σας να ταπεινωθεί ξανά.
