Το προηγούμενο αιώνιο ντέρμπι, είχε τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για την ομάδα μας. Ο αιώνιος μπήκε πολύ καλύτερα στο γήπεδο, σκόραρε νωρίς, διαχειρίστηκε ορθά το υπέρ του προβάδισμα και πήρε μια δίκαιη νίκη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως δεν δούλεψε τίποτα σωστά εκείνο το απόγευμα. Πέραν της διάθεσης και της γενικότερης προσέγγισης του ντέρμπι από τους δυο αντιπάλους, το Αποέλ κτύπησε και σε συγκεκριμένα σημεία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πλέον το ξέρει.
Όλες οι επικίνδυνες επιθέσεις έγιναν από τα άκρα τους. Προσπάθησαν από νωρίς με το Γιαννιώτα να εκνευρίσουν το Καρίμ Χαφέζ με συνεχείς προκλήσεις. Πέτυχαν να τον κιτρινήσουν και το έργο του Ελλαδίτη ακραίου απλοποιήθηκε. Στην αντίπερα όχθη, ο Εφραίμ εκμεταλλεύθηκε την έλλειψη συγκέντρωσης του Καρλίτος δύο φορές και σκόραρε ισάριθμα τέρματα, υπενθυμίζοντας πως σε αυτά τα ματς τα λάθη δεν επιτρέπονται. Τέλος, ο Ντε Βιτσέντι είχε οδηγίες να βαρυφορτώνει τις πτέρυγες παρά να κινείται στον άξονα και έβγαλαν πολλές φορές (ειδικά στη πλευρά του Χαφέζ) υπεραριθμία.
Για να πετύχουν βέβαια να κάνουν τους ακραίους τους επικίνδυνους, έπρεπε να ελέγξουν και τη μεσαία γραμμή. Οι Φλορέσκου και Φυλακτού που είχαν ξεκινήσει σε εκείνο το ματς δεν μπήκαν ποτέ στο γήπεδο, Μοράις και Βινίσιους ήταν πιο αποφασιστικοί και η ζημιά έγινε. Στο χώρο του κέντρου, όποιοι κι αν παίξουν, πρέπει να μασάνε σίδερα και να μην διστάζουν δευτερόλεπτο.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να πάει στο αιώνιο σοφότερη και πιο έτοιμη από ότι την προηγούμενη φορά. Έχουμε μάθει με τον πιο επώδυνο τρόπο τι σημαίνει να μην παίζεις στο 100%, ή να κάνεις αβίαστα λάθη. Ξέρουμε πως μας χτύπησαν, ξέρουμε πως το ματς είναι υψηλού κινδύνου, πάμε με απόλυτη συγκέντρωση για να το πάρουμε.
