Συγχωρέστε μας για το μελό και τη γραφικότητα του τίτλου. Τι άλλο όμως εκτός από σταύρωση, είναι να βλέπεις τον αιώνιο σου να κατακτά 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα, να κάνει βήματα στην Ευρώπη και εσύ να παραμένεις όχι απλά στάσιμος, αλλά σε ένα loop από κόντρες, προβλήματα και αγωνιστικές αποτυχίες; Έχουμε γράψει πολλάκις, ότι για να πετύχουμε διαφορετικά αποτελέσματα, πρέπει να τολμήσουμε διαφορετικά πράγματα. Πρέπει να τολμήσουμε επιτέλους τις τομές που αξίζουν στο σωματείο.
Η δική μας Ανάσταση λοιπόν, η Ανάσταση της βασίλισσας ΟΜΟΝΟΙΑΣ, το θέμα αυτού του κομματιού. Πώς θα έρθει; Είναι απλό να έρθει; Θα γίνει με το πάτημα ενός κουμπιού; Σίγουρα όχι! Χρειάζονται πολλά! Και επιβάλλεται αυτά τα πολλά, να αρχίσουν μες τον επόμενο μήνα. Η οικογένεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει δυο πολύ σημαντικά και κρίσιμα ραντεβού. Τον τελικό κυπέλλου και τις εκλογές του σωματείου. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να αποτύχει σε οποιοδήποτε από τα δύο. Τον τίτλο του κυπέλλου τον έχει ανάγκη το DNA μας, την αλλαγή μέσω της εκλογικής διαδικασίας τον έχει ανάγκη η ίδια η ύπαρξη μας.
ΤΟ κύπελλο πρέπει να κατακτηθεί λοιπόν! Πιο σημαντικό όμως για μας, είναι το τέλος του Μαΐου να μας βρει ενωμένους και αποφασισμένους να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούμε. Ξεκινώντας από την ίδια τη διαδικασία, θέλουμε να δούμε οργάνωση και δημοκρατία όχι μπάχαλο, θέλουμε να δούμε σωστή αντιπαράθεση απόψεων, θέλουμε να δούμε όλους να βάζουν το συμφέρον της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πάνω από τους όποιους εγωισμούς, όσους έχουν κάτι να προσφέρουν να βγαίνουν μπροστά και όσους ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν να το αντιλαμβάνονται. Δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις κανενός, όμως η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να προχωρήσει και να εκσυγχρονιστεί. Πρέπει να γίνει πιο ευέλικτη και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του καιρού της.
Το ίδιο σημαντική βέβαια και η επόμενη μέρα των εκλογών αφού είναι πολλά εκείνα που πρέπει να γίνουν. Θα ξεκινήσουμε από το διαχρονικά πιο σημαντικό: η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει επιτέλους να κάνει μαζική εκστρατεία εγγραφής μελών. Πάμε σε πολύ κρίσιμες εκλογές και θα ψηφίσουν για το μέλλον του συλλόγου οι 300 “εκλεκτοί” (που την ώρα της ψηφοφορίας γίνονται συνήθως 500) αντί το σύνολο του κόσμου. Οποιοσδήποτε εκλεγεί να ξέρει πως η πρώτη μας απαίτηση θα είναι να ανοίξουν οι πόρτες του σωματείου. Εκτός των άλλων, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση ο κόσμος θέλει κίνητρα να μείνει κοντά και το σωματείο του αφαιρεί εις γνώση του το κυριότερο, αυτό να κρατά τη μοίρα της ομάδας στα χέρια του. Και αδυνατούμε γιατί το ίδιο το σωματείο να αρνείται να βάλει επιπλέον έσοδα στα ταμεία του.
Και μετά τα μέλη όλα τα άλλα και είναι αρκετά! Εκσυγχρονισμός, μια λέξη που ακούμε πολύ συχνά! Από τη στιγμή που είμαστε αθλητικό σωματείο, η πρόσληψη του Νταμπίζα, του τεχνικού ηγέτη του τμήματος που λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος του προϋπολογισμού, ήταν σίγουρα το πρώτο και σημαντικότερο βήμα. Δεν αρκεί από μόνο του και δεν είναι μόνο το ποδοσφαιρικό που θέλει καλύτερη οργάνωση. Και τμήματα που δεν έχουν σχέση με το γήπεδο θέλουν ενίσχυση, όπως το μάρκετιγκ, το επικοινωνιακό κ.α. όπου οι λίγοι έμμισθοι ήρωες (χωρίς κανένα ίχνος ειρωνείας) τρέχουν να κρατήσουν τα προσχήματα. Γενικώς, χρειάζονται ενίσχυση οι δομές μας, στα πρότυπα επαγγελματικών εταιρειών.
Τελειώνουμε με θέσεις που θα έπρεπε να είναι πάγιες αν είναι να κρατήσουμε το κόσμο ενωμένο και να αναστήσουμε το σωματείο! Παίζουμε στο πιο βρώμικο πρωτάθλημα, με τον μόνιμο πλέον πρωταθλητή να είναι γνωστός τον Αύγουστο και το μεγαλύτερο σωματείο της Κύπρου ουσιαστικά σφυρίζει αδιάφορα. Πλήρης εναντίωση στο κατεστημένο. Όχι άλλες αποχές από τις εξελίξεις. Αν δεν βγούμε εμείς μπροστά ποιος θα βγει η ΑΕΚ και ο Απόλλωνας; Το ίδιο ισχύει και για τους τρομονόμους του Ιωνά. Ας μείνουμε μόνοι μας να φωνάζουμε για την τιμή των όπλων. Να μείνουμε όμως με το κεφάλι ψηλά. Και κυρίως τα όσα λέμε στη θεωρία να τα κάνουμε και πράξη.
Πραγματικά ακούγονται πολλά, αλλά δεν είναι δα τόσο περίπλοκα. Το αντίθετο, απλά απόφαση για αλλαγή χρειάζεται. Απαιτείται όσοι μπορούν να επηρεάσουν τη μοίρα της ομάδας (είτε συμβουλιακοί, είτε μέλη, είτε κόσμος, είτε κομματικοί) να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ; Δεν έγιναν λάθη, έγιναν εγκλήματα για να έρθουμε εδώ. Ας πει έστω ένας άνθρωπος Mea Culpa (έστω από μέσα του) σε αυτό το σωματείο παρά να προσπαθούν όλοι να πείσουν τον εαυτό τους πως τίποτα δεν έγινε και όλα είναι μια χαρά. Αυτό που μας νοιάζει τώρα είναι να προχωρήσουμε.
