Το ότι η βλακώδης κίνηση του Κωστάκη Κουτσοκούμνη να βάλει την φανέλα με το μισοφέγγαρο στο στήθος θα προκαλούσε αντιδράσεις ήταν δεδομένο. Αλίμονο άλλωστε να μην προκαλούσε, αλίμονο να μην εκνευριζόμασταν όταν δέχθηκε να είναι εκεί αντιπροσωπεύοντας “Ε/Κ διοίκησης της Νότιας Κύπρου” και όχι ως εκπρόσωπος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Η παραίτηση για το Κουτσοκούμνη, είναι μονόδρομος. Σε αυτή την ιστορία όμως, εμάς μας πείραξαν κι άλλα εκτός από την απερισκεψία του.
Μας πείραξε καταρχάς που δεν σχολιάζεται ούτε κακίζεται η εμετική, εθνικιστική ανάρτηση/δικαιολογία του. Αφού έκανε την βλακεία, ένιωσε την ανάγκη να προτάξει την ανωτερότητα του ως Έλληνας με ατάκες και συνθήματα. Και δεν βρέθηκε ένα άτομο να του πει να αφήσει τα καουμποϊλίκια, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού όλων, είναι πως ο Κωστάκης είχε λόγο που έκανε ότι έκανε και τώρα πουλάει πατριωτισμό.
Μας πειράζει όμως περισσότερο από όλα η υποκρισία. Για τη φανέλα της Τουρκίας έχουν όλοι κάτι να πουν και καλά κάνουν. Για τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ασκεί διοίκηση, για το τρόπο που χειρίζεται τα τηλεοπτικά δικαιώματα γιατί δεν μιλάει κανείς; Για το ότι είναι πρόεδρος Ομοσπονδίας, την ίδια ώρα που είναι μέτοχος και μέλος σωματείου της, και άρα τα συμφέροντά του σε κάποιο βαθμό επηρεάζονται από τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης ομάδας, γιατί δεν κάνει κανείς ποτέ θέμα;
Η προεδρία του Κουτσοκούμνη φαίνεται πως οδεύει προς το τέλος της, για λόγο απόλυτα λογικό. Το πρόβλημα μας είναι πως προηγήθηκαν 10άδες άλλοι λόγοι, τους οποίους το σύστημα του κυπριακού ποδοσφαίρου επιλέγει εδώ και χρόνια να αγνοεί.
