Ο γράφον το ομολογεί: Μέχρι το πρώτο γκολ, δεν ήμουν ικανοποιημένος με τη παρουσία του αρχηγού Νούνο Ασσίς και έβλεπα Μπεμπέ πριν το 60! Τη θεωρούσα συνέχεια της παρουσίας του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στο νησί μας, στη Λεμεσό κόντρα στον Απόλλωνα, όπου άλλοι πρωταγωνίστησαν στην ανατροπή! Στο 48΄όμως ο Νούνο Ασσίς υπενθύμισε πως για παίκτες της κλάσης του λίγα δευτερόλεπτα υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυΐας είναι αρκετά να κάνουν τη διαφορά. Και από κει έγινε έφηβος.
Από το γκολ του και μετά, ο Πορτογάλος ήταν παντού μες το γήπεδο! Πάντα ξεμαρκάριστος να υποδεχθεί τη μπάλα, πάντα κινητικός για να δημιουργήσει χώρους και υπεραριθμίες, πάντα σε εγρήγορση να βγάλει την ομάδα μπροστά. Μια δυο φορές που χρειάστηκε, έκανε και άμυνα. Γενικώς από τη στιγμή που πέτυχε το γκολ, ο Ασσίς μετατράπηκε σε έφηβο, επέβαλε το ρυθμό που ο ίδιος ήθελε στο παιχνίδι, έδειξε γιατί είναι ο Νούνο.
Ποιο είναι το δίδαγμα από τα πιο πάνω λοιπόν; Ότι ακόμα και οι πιο ισχυρές προσωπικότητες, οι πιο καλοί παίκτες, στα τελευταία στάδια μιας δύσκολης ψυχολογικά χρονιάς, χρειάζονται κάποιες φορές εκείνο το σπρωξιματάκι για να πάρουν τα πάνω τους. Ο Νούνο φρόντισε να το δώσει στον εαυτό του με την έμπνευση του στο 48΄και ελπίζουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς να βλέπουμε το Νούνο που όλοι αγαπάμε. Ευχόμαστε δε, η σαιζόν να τελειώσει με το μάγο να σηκώνει στον ουρανό το κύπελλο σαν αρχηγός.
