Δεν ήταν η νίκη που έφερε την ομάδα σε θέση οδηγού για την τρίτη προνομιούχα θέση.
Γράφει ο Πέτρος Παπαγιώργης, 24sports.com.cy
Δεν ήταν η εκπληκτική εμφάνιση του Αντρέ Σκέμπρι, που σκόραρε δις (τρις για την ακρίβεια, γιατί του ακυρώθηκε άλλο), δίνοντας ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στους γκρινιάρηδες και στους παντογνώστες.
Δεν ήταν το ποδόσφαιρο επιβολής που έπαιξε στο ντέρμπι με περιεχόμενο 67%-33% κατοχή της μπάλας 15 κερδισμένα κόρνερ και 13 τελικές προσπάθειες.
Δεν ήταν το έξοχο κοουτσάρισμα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς, (το καλύτερο από τότε που κάθισε στον πράσινο πάγκο), που εκφράστηκε με τις συνεχείς εύστοχες κινήσεις (εσωτερικές και… εξωτερικές) που οδήγησαν την ομάδα στη νίκη.
Δεν ήταν η διακοπή μιας τετράχρονης παράδοσης με τον αντίπαλο στη Λεμεσό.
Δεν ήταν το ότι ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν καταφανώς καλύτερη από τον αντίπαλο της στο ντέρμπι του Τσιρείου, παίρνοντας τη νίκη με ανατροπή σε μια συνολική αλλαγή δεδομένων (μέχρι το 77’ ήταν 5η και στο τέλος βγήκε τρίτη).
Άλλο ήταν το βασικό. Το ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ μέσα από την καλύτερη της φετινή εμφάνιση, (τέτοια ήταν η χθεσινή), άφησε ξανά (επί τέλους!) στο χορτάρι του Τσιρείου, το αποτύπωμα της μεγάλης ομάδας. Μπήκε στο γήπεδο, δέχτηκε πρώτη γκολ, δεν της δόθηκαν δυο πέναλτι, της ακυρώθηκε γκολ, αλλά στο τέλος κέρδισε τον αγώνα. Με άλλα λόγια, με το αποτύπωμα, το χθεσινό, δεν… γινόταν να χάσει.
Ο κόσμος έστησε πάρτι στο τέλος. Όχι μόνο ως ξέσπασμα. Αλλά, γιατί η χθεσινή ΟΜΟΝΟΙΑ, φρέσκαρε αναμνήσεις. Βραδιά ρετρό. Ρε ΟΜΟΝΟΙΑ τι μας θύμισες…
