Η φετινή χρονιά είχε κάποιες καλές στιγμές, είχε και κάποιες κακές. Παράλληλα συγκεκριμένοι παίκτες έκαναν κυρίως καλά παιχνίδια, άλλοι έμειναν στα ρηχά, άλλοι απογοήτευσαν. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μένει είναι όμως οι τίτλοι. Τον πρώτο και πιο σημαντικό, οι κακές στιγμές που προαναφέραμε τον έκαναν αδύνατο. Τον δεύτερο τον διεκδικούμε αύριο. Και είτε η ιστορία θα γράψει το 15ο κύπελλο, είτε το ματς θα καταγραφεί ως ένας χαμένος τελικός.
Πραγματικά θεωρούμε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για τους παίκτες από τους τίτλους. Ούτε τα λεφτά, ούτε η αποθέωση δεν μπορούν να συγκριθούν με την ικανοποίηση ότι η υστεροφημία σου έχει διαμορφωθεί από τις επιτυχίες της ομάδας που εκπροσωπούσες. Και δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ρητό “παίξτε για το έμβλημα μπροστά και θα θυμούνται όλοι το όνομα πίσω”. Στην ιστορία μένουν οι νικητές, στην ιστορία μένουν το λέμε ξανά οι τίτλοι.
Και θέλουμε να δούμε αύριο ποδοσφαιριστές αποφασισμένους να κατακτήσουν ένα! Να τους δούμε διατεθειμένους να πεθάνουν για να τα καταφέρουν! Να τους δούμε πανέτοιμους να δοξάσουν το τριφύλλι στο στήθος!
