Το πρωτάθλημα αυτό το Σαββατοκύριακο ολοκληρώνεται, η ΟΜΟΝΟΙΑ ρίχνει τη δική της αυλαία υποδεχόμενη τον Απόλλωνα, σε ένα παιχνίδι βαθμολογικά αδιάφορο. Θα τερματίσει 3η ή 4η και έχει πετύχει την έξοδο στην Ευρώπη που είχε θέσει ως στόχο το Δ.Σ.. Υπό τις περιστάσεις θα πει κάποιος, αν κατακτήσουμε και το κύπελλο όλα καλά. Από του χρόνου θα θυμίσουμε εμείς, η ΟΜΟΝΟΙΑ επιβάλλεται να θέσει τον πήχη εκεί που της αξίζει, στον πρωταθλητισμό.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές υποχρεώσεις του σωματείου έχουν τακτοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό(θα δούμε σε ποιο βαθμό ισχύει στη γενική συνέλευση). Οι περισσότερες διαμάχες με ποδοσφαιριστές στην UEFA επίσης όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν έχουν τελειώσει, κάτι που θα προσφέρει περισσότερη ευελιξία και αφήνει την ΟΜΟΝΟΙΑ να αναπνεύσει. Όχι το χρέος δεν έχει τελειώσει, απέχουμε από αυτό, ούτε μας παίρνει να κάνουμε ανοίγματα, απλά αναπνέουμε. Μπορούν όμως να γίνουν τα σωστά επόμενα βήματα για να καταστεί η ΟΜΟΝΟΙΑ ξανά διεκδικήτρια, το επιβάλλει άλλωστε η ιστορία της.
Το πρώτο βήμα έγινε με την πρόσληψη Νταμπίζα. Υπάρχουν κι άλλα πολλά να γίνουν, είναι δεδομένο, με σημαντικότερο την επίτευξη ενότητας και συσπείρωσης. Όποιο κι αν είναι το Δ.Σ. στις αρχές Ιουνίου, ευχή όλων των ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ είναι να δουν ξανά την ομάδα τους να κτυπά πρωτάθλημα. Το παράδειγμα της ΑΕΚ είναι εκεί για να μας θυμίζει πως γίνεται, η ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι εκεί για να μας θυμίζει πως επιβάλλεται.
