«Λένε πως στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, όταν υπάρχει δικαιολογία για να αποτύχεις, στο τέλος συνήθως αποτυγχάνεις».
Η πιο πάνω πρόταση αποτέλεσε το πρώτο κομμάτι του πρόλογου ενός ρεπορτάζ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που γράψαμε πριν από σχεδόν πέντε χρόνια (Οκτώβριο του 2011), όταν ακόμα προπονητής της ομάδας ήταν ο Νεόφυτος Λάρκου. Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα αποτέλεσαν αποτρεπτικό παράγοντα για να μπορέσουν οι ιθύνοντες του «τριφυλλιού»: α) να στελεχώσουν την ομάδα με την ποιότητα και το βάθος που επιθυμούσαν και β) να ανταποκριθούν στον επιθυμητό βαθμό στις υποχρεώσεις τους προς τους παίκτες. Απ’ εκεί και πέρα, υπήρχαν και άλλες «παρενέργειες», οι οποίες δεν επέτρεψαν στην ΟΜΟΝΟΙΑ να πραγματοποιήσει πορείες αντάξιες του ονόματος και της ιστορίας της.
Του Αντρέα Βιολάρη, sigmalive.com/sports
Πέντε χρονιά μετά, τα οικονομικά είναι βελτιωμένα (και αυτό πιστώνεται και στη διοίκηση Δώρου Σεραφείμ), αγωνιστικά όμως τα βήματα που έχει κάνει η ομάδα ήταν προς τα πίσω. Και αυτό δεν αποτυπώνεται απλώς από το γεγονός ότι η ομάδα δεν έχει κερδίσει κάποιο τρόπαιο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ, άλλωστε, έχει μείνει και έξι και εφτά και οκτώ χρόνια χωρίς τίτλο. Ποτέ όμως στη σύγχρονη ιστορία της δεν τερμάτισε για τρεις σερί σεζόν εκτός της πρώτης τριάδας! Πρέπει να πάμε πολλές δεκαετίες πίσω για να βρούμε (αν βρούμε) τρεις συνεχόμενες σεζόν με την ΟΜΟΝΟΙΑ να μην μπορεί να διεκδικήσει καν τον τίτλο του πρωταθλήματος! Αν αυτό δεν είναι απόδειξη ότι τα τελευταία χρόνια η ΟΜΟΝΟΙΑ πάσχει από έλλειψη νοοτροπίας (νικητή) και πως έχει σμικρύνει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, τότε τι είναι;
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ζητήσαμε από τον Νίκο Νταμπίζα να τοποθετηθεί σχετικά. Ρωτήσαμε αν ο ίδιος έχει διαπιστώσει αυτή την έλλειψη σωστής νοοτροπίας και τι σκοπεύει να κάνει για να το αλλάξει. Η τοποθέτηση του τεχνικού διευθυντή δεν διέφερε πολύ από την πρώτη πρόταση του σημερινού (αλλά και του προ πενταετίας) ρεπορτάζ μας.
Αφού πρώτα τόνισε πως προσπάθειά του, μεταξύ άλλων, είναι να φέρει παίκτες-νικητές, οι οποίοι θα αντέχουν την πίεση του πρωταθλητισμού, τόνισε: «Την επόμενη χρονιά, αυτό που δεν θέλουμε να συμβεί είναι να δημιουργηθούν άλλοθι στην ομάδα όσον αφορά την τελική έκβαση των αποτελεσμάτων. Θα δημιουργήσουμε συνθήκες που θα βελτιώσουν τον κάθε παίκτη ατομικά (σε θέματα νοοτροπίας) και να έχουμε και εμείς περισσότερες απαιτήσεις. Δεν είναι μόνο ένας ποδοσφαιριστής που θα αλλάξει το επίπεδο και τη νοοτροπία. Οφείλουμε να βελτιώσουμε όλες τις συνθήκες γύρω από την ομάδα και να γίνει μια επένδυση βελτίωσης σε όλους τους τομείς του ποδοσφαιρικού τμήματος».
Στόχος, λοιπόν, όπως τόνισε και ο κ. Νταμπίζας, είναι από τη νέα σεζόν να μην υπάρχουν δικαιολογίες ή άλλοθι για την αποτυχία. Από την άλλη όμως, ούτε αυτός «τόλμησε» να μιλήσει ξεκάθαρα για τον στόχο της κατάκτησης -ή έστω διεκδίκησης- του πρωταθλήματος, ακολουθώντας προφανώς τη γραμμή που χάραξε η διοίκηση. Όπως συνέβη τα προηγούμενα χρόνια με τον εκάστοτε προπονητή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά και τους διοικούντες. Έτσι και ο Ελλαδίτης τεχνικός διευθυντής απέφυγε να μιλήσει για το πρωτάθλημα, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το χαμήλωμα του πήχη και οι αναφορές περί στόχων κατάκτησης του… οικονομικού πρωταθλήματος, σαφώς και δεν βοηθάνε να αλλάξει η νοοτροπία προς το καλύτερο. Όχι πως είναι αυτό το πρόβλημα ή ο βασικός λόγος για τον οποίο η ομάδα δεν πραγματοποιεί πρωταγωνιστικές πορείες. Δημιουργούν, όμως, άλλοθι και δικαιολογίες για ενδεχόμενη αποτυχία. Αυτό που δεν θέλει να συμβεί ο Νίκος Νταμπίζας. Γιατί, κακά τα ψέματα, για την ΟΜΟΝΟΙΑ είναι αποτυχία να τερματίζει στην τέταρτη θέση και να μένει χωρίς τίτλο για τέταρτη σερί σεζόν, όσο και αν οι ίδιοι οι διοικούντες της ομάδας πιστεύουν το αντίθετο (βλέπε πρόσφατες δηλώσεις Δώρου Σεραφείμ στο «Goal»). Καλώς ή κακώς, ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει το αυτονόητο: ότι η ομάδα του πάει για πρωτάθλημα.
Ούτε η οικονομική στενότητα πρέπει να αποτελεί πλέον δικαιολογία, από τη στιγμή που ομάδες με το ίδιο ή και μικρότερο μπάτζετ έχουν καταφέρει να χτίσουν πολύ καλύτερα σύνολα και να διεκδικήσουν ή και να κατακτήσουν τίτλους! Η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Η παρουσία του Νίκου Νταμπίζα μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν τα λάθη στον μετεγγραφικό σχεδιασμό και ο (επόμενος) προπονητής να έχει το ποιοτικό βάθος που δεν είχε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς αλλά και οι προκάτοχοί του. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα για τον «Ντάμπι». Με τα ίδια χρήματα, να χτίσει μια πολύ πιο ισχυρή ομάδα.
Το… άλλο άλλοθι
Ο κ. Νταμπίζας αναφέρθηκε και δεύτερη φορά σε θέματα νοοτροπίας και άλλοθι, όταν ρωτήθηκε για την αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνει η ΟΜΟΝΟΙΑ από τη διαιτησία, καθώς και άλλα σώματα της ΚΟΠ. «Να σας το πω ξεκάθαρα. Αν πω εγώ πως αδικείται ή ευνοείται η ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν έχει σημασία και ουσία. Αν ως ομάδα, παίκτες και προπονητής, έχουμε ως άλλοθι πως ό,τι κι αν γίνει θα αδικηθώ και θα διαμαρτύρομαι, τότε έχω χάσει το παιχνίδι. Δεν αναιρεί την κατάσταση που υπάρχει αυτό που λέω, δεν θα επιτρέψουμε όμως να υπάρχει άλλοθι. Ξέρουμε την αντικειμενική δυσκολία, αλλά δεν θα κλάψουμε για αυτό. Δεν μπορούμε να κάνουμε ως ομάδα και ως παίκτες κάτι για αυτό. Το κόστος του να ασχοληθούμε ως ομάδα για αυτό είναι μεγαλύτερο».
