Η απογοήτευση, όπως είναι φυσιολογικό, ήταν το συναίσθημα που επικρατούσε έντονα στα αποδυτήρια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ήξεραν πως κλότσησαν μια σπουδαία ευκαιρία να φτάσουν μέχρι τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ αφού στον τρίτο προκριματικό θα αντιμετώπιζαν τη Γιελκάβα Λετονίας. Πιο τραγική φιγούρα όμως ήταν ο Ονησίφορος Ρουσιάς που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Κι όμως ο Ρουσιάς είναι ένας από τους λίγους λόγους να χαμογελάμε από αυτή τη πολύ μικρή πορεία στην Ευρώπη.
Με τρία γκολ σε τρεις συμμετοχές σαν αλλαγή, τα δυο κόντρα στη Μπάναντς κρίσιμα και το χθεσινό απίστευτο (θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστικό) ο Ρουσιάς δείχνει αποφασισμένος για τη φετινή χρονιά. Εκείνο που ξεχωρίζει, είναι η αυτοπεποίθηση του και η αποφασιστικότητα με την οποία μπαίνει στις φάσεις, στοιχεία που του έλειψαν σε προηγούμενες σαιζόν. Το γκολ το είχε πάντα μες το αίμα του και το απέδειξε επανειλημμένα, οπότε ο Ρουσιάς, όσο λυπημένος κι αν είναι, πρέπει να σηκώσει κεφάλι και να μην σταματήσει.
Λύπη, απογοήτευση, θυμός, πίκρα, όλα αυτά τα συναισθήματα θα μας κυριεύουν όλους τις επόμενες μέρες και είναι φυσιολογικό. Ο Ρουσιάς που λογικά νιώθει πως θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο αν έπαιζε και στο Ισραήλ ή έμπαινε χθες πιο νωρίς, είναι δεδομένο πως τα βιώνει πολύ έντονα. Καθώς περνάει ο χρόνος όμως, πρέπει να αντιληφθεί πως αν συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε, θα έχει του χρόνου νέες ευκαιρίες.
