Δύσκολο να χωνευτεί άλλος ένας αποκλεισμός από αντίπαλο αμφιβόλου ποιότητας. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πλήρωσε ακριβώς ότι φοβόμασταν, τα κενά της στη μεσοαμυντική λειτουργία. Όχι ότι έθελξε δημιουργικά, αλλά όταν μένεις δυο φορές πίσω στο σκορ είτε λόγω κακής απόκρουσης, είτε λόγω αχρείαστου πέναλτι, επόμενο είναι ο αντίπαλος να μαζευτεί και οι χώροι να σμικρύνουν.
Δύσκολη είναι και η επόμενη μέρα, αφού η ομάδα μας έχει ένα ολόκληρο μήνα μέχρι τα επίσημα. Αρκετός χρόνος να γεμίσει τα κενά της μέσω μεταγραφών θα πει κανείς. Και μεγάλο διάστημα χωρίς επίσημες υποχρεώσεις όμως οφείλουμε να προσθέσουμε και τα όποια φιλικά, πολύ απλά δεν είναι επίσημα. Συν του ότι είναι αρκετός χρόνος να αντιληφθούμε τι ευκαιρία χάσαμε να φτάσουμε ως τα πλέι οφ, από δική μας ευθύνη και μόνο. Είτε αυτή είναι ατομικά λάθη είτε οτιδήποτε άλλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση, αντίθετα, το βιώσαμε δυστυχώς πολλές φορές το συναίσθημα. Εκείνο που ελπίζουμε είναι αυτή τη φορά να το διαχειριστούμε διαφορετικά. Ο κόσμος θα διαμαρτυρηθεί και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει αφού είδε την ομάδα του να μένει ξανά εκτός νωρίς. Θα βάλει πίεση είτε το θέλει είτε όχι. Το σημαντικό είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις να δουν τα πράματα ψύχραιμα και καθαρά, να κάνουν και αυτά που πρέπει γιατί κάποια κενά φωνάζουν.
