Από τη μέρα του αποκλεισμού και μετά, έχει γραφτεί και διαβαστεί αμέτρητες φορές, ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται στην αρχή μιας καινούριας προσπάθειας, με διαφορετικά δεδομένα όσον αφορά τα καθαρά αγωνιστικά θέματα. Έχει ζητηθεί από το κόσμο να πιστώσει με χρόνο το τεχνικό τημ και να κρίνει το “πρότζεκτ” στο τέλος της χρονιάς. Να του δώσει στην ουσία χρόνο να εξελιχθεί αφού σε 6-7 εβδομάδες προφανώς δεν μπορούν να γίνουν όλα.
Η προσπάθεια πρέπει να πιστωθεί και θα πιστωθεί. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται αυτά που βλέπει και διαβάζει. Την ίδια στιγμή, η καινούρια προσπάθεια δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τον αποκλεισμό. Είπαμε πολλές φορές πως δεν είναι σωστό να βρίσκουμε συνεχώς άλλοθι και δικαιολογίες στον εαυτό μας και το όλο πρότζεκτ δεν μπορεί να τύχει διαφορετικής μεταχείρισης. Οι λόγοι που δεν προχωρήσαμε από το δεύτερο προκριματικό πρέπει να εντοπιστούν και να διορθωθούν. Συνειδητά πήραμε το ρίσκο να μην είμαστε πλήρεις σε αυτή τη φάση.
Δεν θα ήταν σωστό να μην ασκηθεί κριτική σε όλους όσους απαρτίζουν το ποδοσφαιρικό τμήμα. Και ο τεχνικός διευθυντής έχει ευθύνες και ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές και ας χρησιμοποιηθεί αυτή η αποτυχία για να αντιληφθούν τις απαιτήσεις μας. Απλά την ίδια στιγμή, ας μην αρχίσουμε και τη στοχοποίηση, την ισοπέδωση, την καταστροφολογία. Εδώ και χρόνια φωνάζουμε και απαιτούμε όλοι να δουλέψει η ομάδα με τεχνικό διευθυντή. Θα ήταν τουλάχιστον ανεύθυνο να τα γυρίσουμε στις 6-7 εβδομάδες και να ξεχάσουμε πως με τον τρόπο που δουλεύαμε τόσα χρόνια το μόνο που κληρονομήσαμε ήταν χαστούκια και χρέη. Ας κρίνουμε την όλη προσπάθεια στην ολότητα της με το τέλος της χρονιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά πως είναι αποδεκτό να μένουμε εκτός τόσο νωρίς στην Ευρώπη.
