Έχει βρεθεί ξανά σε αυτή τη φάση η ΟΜΟΝΟΙΑ. Πρόωρος αποκλεισμός στην Ευρώπη, προσπαθεί να δει που πήγε λάθος, τι χρήζει διόρθωσης, πού έχει ανάγκες. Φέτος τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, αφού τον προγραμματισμό ανέλαβε Τεχνικός Διευθυντής ο οποίος συνειδητά αποφάσισε να υλοποιήσει κομμάτι του προγραμματισμού αυτή τη περίοδο, θεωρώντας πως είναι πιο εύκολο να προσελκύσει συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Το όλο πλάνο του Νίκου Νταμπίζα κερδίζει χρόνο, τον οποίο ο κόσμος είναι διατεθειμένος να του δώσει παρά τη πικρία του. Μόνο χρόνο μπορεί να κερδίσει όμως, όχι την παρτίδα.
Στο τέλος αυτό που μετράει είναι το γήπεδο και η τελευταία εντύπωση που μας άφησε αυτό ήταν αρνητική. Τη περασμένη Πέμπτη η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήταν καλή, όσο κι αν λεχθούν μέχρι τα επίσημα, αυτό είναι αποτυπωμένο στο μυαλό μας. Αυτές τις εντυπώσεις μπορεί να τις διαγράψει ή να τις ενισχύσει εντός των τεσσάρων γραμμών και μόνο και όχι στα επίσημα, αλλά στα φιλικά. Το γήπεδο είναι που θα κερδίσει οριστικά τη χρονιά για το περιβόητο “πρότζεκτ” και εκεί πρέπει να έρθουν τα αποτελέσματα. Αλλιώς άντε να πειστεί ο απαιτητικός ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ για δομές και σύγχρονη λειτουργία αν δεν παίζουμε μπάλα.
Ο Κάρβερ με τους παίκτες έχουν τρεις εβδομάδες να αφομοιώσουν όσο καλύτερα γίνεται τον καινούριο τρόπο παιχνιδιού. Ο Νταμπίζας έχει τρεις εβδομάδες να ισχυροποιήσει το ρόστερ μέσω προσθαφαιρέσεων. Ο κριτής όλων στο τέλος της ημέρας είναι το γήπεδο. Για αυτό είναι οπωσδήποτε πολύ θετικό το γεγονός πως ο Ελλαδίτης τεχνικός διευθυντής προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη το Ηλίας Πούλλος, όμως εντός των τεσσάρων γραμμών είναι οι πιο σημαντικές εξετάσεις.
