Ξεκινάμε τονίζοντας πως από το πρωί γράφαμε πως ξέρουμε ότι έχουμε αδυναμίες, τις οποίες πρέπει να διορθώσουμε κερδίζοντας. Η νίκη ήρθε και είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη, αλίμονο αν κλείσουμε όμως τα μάτια στα προβλήματα αντί να τα φτιάξουμε όσο είναι νωρίς. Και όταν λέμε φτιάξουμε εννοούμε τόσο μέσω της σκληρής δουλειάς, όσο και μέσω των προσθηκών. Γιατί είναι και αυτές αναγκαίες και φάνηκε έντονα απόψε.
Μπροστά η ομάδα ήταν καλά, κατακρίβιαν έχει μπόλικη ποιότητα. Σκεφτείτε απλά πως ο Κλέιτον ήταν σε μέτριο βράδυ, η μπάλα δεν πήγαινε συχνά ορθόδοξα προς το κέντρο και από κει στην επίθεση και πάλι η τριπλέτα Χριστοφή-Ντάρμπισαϊαρ-Αγκάγιεφ πέτυχε τρία γκολ, θα μπορούσε να πετύχει άλλα τόσο και γενικώς έκανε τη δουλειά της και με το παραπάνω. Και ο Σέρινταν που πέρασε σαν αλλαγή βοήθησε, στεκόμαστε όμως στους τρεις που ξεκίνησαν που ειδικά στο χώρο ήταν συνεχώς επικίνδυνοι. Τους περιμένουμε ακόμα καλύτερους με το ανέβασμα της ομάδας γενικότερα, αλλά και τη βελτίωση της ετοιμότητας του Χριστοφή.
Και περνάμε σε αυτά που προβλημάτισαν, τη γενική μεσοαμυντική λειτουργία. Πολλά (πάρα πολλά κατακρίβιαν) ατομικά λάθη, άσχημα μαρκαρίσματα, σημαντικές ευκαιρίες για τον αντίπαλο. Και στο καπάκι, αδυναμία από την άμυνα να μεταβιβάσει σωστά τη μπάλα στους μέσους ώστε να φτιάξουν παιχνίδι. Το κομμάτι που πρέπει να δουλευτεί περισσότερο στην προπόνηση αλλά και μέσω των μεταγραφών (ο Νταμπίζας πρέπει να φέρει δυο παίκτες της διαφοράς) είναι δίχως καμία αμφιβολία το αμυντικό. Το υπονόησε άλλωστε και ο Κάρβερ εμμέσως πλην σαφώς κι ας απέδωσε την κακή άμυνα στη γενικότερη λειτουργία του συνόλου και όχι σε άτομα.
